[hadith]و من کلام له (علیه السلام) و ذلک حین منعه سعید بن العاص حقه:
إِنَّ بَنِی أُمَیَّةَ لَیُفَوِّقُونَنِی تُرَاثَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه وآله) تَفْوِیقاً، وَ اللَّهِ لَئِنْ بَقِیتُ لَهُمْ لَأَنْفُضَنَّهُمْ نَفْضَ اللَّحَّامِ الْوِذَامَ التَّرِبَةَ.
[قال الشریف: و یروی التراب الوذمة و هو علی القلب قال الشریف و قوله (علیه السلام) لیفوقوننی أی یعطوننی من المال قلیلا کفواق الناقة و هو الحلبة الواحدة من لبنها. و الوذام جمع وذمة و هی الحزة من الکرش أو الکبد تقع فی التراب فتنفض].[/hadith]
ترجمه (محمد دشتی):
(آنگاه که در زمان عثمان در سال 33 هجری، سعید بن عاص، حق مسلّم امام علی علیه السّلام را جهت محاصره اقتصادی، از آن حضرت منع کرد، فرمود).
هشدار به غاصبان بنی امیه:
بنی امیّه، از میراث پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم جز اندک چیزی، به من نمی پردازند، سوگند به خدا اگر زنده ماندم، بنی امیّه را از حکومت دور می کنم چونان قصّابی که شکمبه خاک آلوده را دور می افکند.
(می گویم: و «التّراب الوذمة» نیز روایت شد، که درست نیست و قلب در عبارت است. سخن امام که فرمود «لیفوقوننی» یعنی اندک اندک از مال به من می دهند، چونان که بچّه شتر را اندک اندک شیر می خورانند و یک بار شیر از شتر می دوشند. و «وذام» جمع «و ذمة» پاره ای از شکمبه یا جگر است که در خاک بیفتد و سپس آن را بردارند).
واژگان (عمران علی‌زاده):
-
تَفویق: چیز کم دادن
-
تُراث: ارثیه، سهم انسان از ترکه میت
-
نَفض: تکان دادن چیزی برای ریختن چیزهای چسبیده
-
لَحّام: گوشت فروش
-
حَلبَة: یک نوبت دوشیدن حیوان
-
حُزّة: قطعه و تکه چیزی
-
کَرش: روده
-