از سخنان آن حضرت علیه السّلام است (زمانیکه سعد ابن العاص از جانب عثمان حاکم کوفه بود برای حضرت در مدینه هدیّه و نامه ای فرستاد که من سوای عثمان برای هیچکس هدیّه به این مقدار نفرستاده ام، حضرت چون نامه او را خواند فرمود):
بنی امیّه از میراث محمّد «صلّی اللّه علیه و آله» (غنایمی که به برکت آن حضرت رسیده است) اندکی بمن می دهند، مانند شیری که به بچّه شتر هنگام دوشیدن مادرش داده میشود،
سوگند بخدا اگر بر ایشان تسلّط یافتم آنها را بدور اندازم مانند دور انداختن گوشت فروش، پاره های جگر یا شکنجه خاک آلود را.
(سیّد رضیّ فرماید:) و در روایت دیگر است التّراب الوذمة و آن بر عکس الوذام التَّربة می باشد. و معنی لیفوّقوننی فرمایش آن حضرت «علیه السّلام» اینست که از بیت المال اندکی بمن می دهند مانند فواق شتر و فواق بمعنی یک بار شیر دادن بچّه شتر است از شیر مادرش، و وذام جمع ذمة است و آن بمعنی پاره شکنبه یا جگر می باشد که در خاک افتاده خاک آلوده گردد.