(آنگاه که در زمان عثمان در سال 33 هجری، سعید بن عاص، حق مسلّم امام علی علیه السّلام را جهت محاصره اقتصادی، از آن حضرت منع کرد، فرمود).
هشدار به غاصبان بنی امیه:
بنی امیّه، از میراث پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم جز اندک چیزی، به من نمی پردازند، سوگند به خدا اگر زنده ماندم، بنی امیّه را از حکومت دور می کنم چونان قصّابی که شکمبه خاک آلوده را دور می افکند.
(می گویم: و «التّراب الوذمة» نیز روایت شد، که درست نیست و قلب در عبارت است. سخن امام که فرمود «لیفوقوننی» یعنی اندک اندک از مال به من می دهند، چونان که بچّه شتر را اندک اندک شیر می خورانند و یک بار شیر از شتر می دوشند. و «وذام» جمع «و ذمة» پاره ای از شکمبه یا جگر است که در خاک بیفتد و سپس آن را بردارند).