فرزندان امیّه میراث محمّد (صلی الله علیه وآله) را اندک اندک به من می رسانند، چنانکه شتر بچّه را اندک اندک شیر بنوشانند. به خدا، که اگر زنده مانم بیت المال را پراکنده گردانم، چنانکه قصّاب پاره شکمبه خاک آلوده را به دور افکند.
[و «التّراب الوذمة» نیز روایت شده است، و آن قلب در عبارت است -الوذام التّربة-. و گفته امام «لیفوّقوننی» یعنی اندک اندک از مال به من می دهند، چنانکه نوشاندن شیر به شتر بچّه، و آن یک بار دوشیدن است. «وذام» جمع «و ذمة» و آن پاره ای از شکمبه یا جگر است که در خاک افتد پس آن را برفشانند.]