[hadith]من خطبة له (علیه السلام) و هو بعض خطبة طویلة خطبها یوم الفطر و فیها یحمد الله و یذمّ الدنیا:
حمدُ الله:
الْحَمْدُ لِلَّهِ غَیْرَ مَقْنُوطٍ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ لَا مَخْلُوٍّ مِنْ نِعْمَتِهِ وَ لَا مَأْیُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتِهِ وَ لَا مُسْتَنْکَفٍ عَنْ عِبَادَتِهِ، الَّذی لَا تَبْرَحُ مِنْهُ رَحْمَةٌ وَ لَا تُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ.
ذمُّ الدنیا:
وَ الدُّنْیَا دَارٌ مُنِیَ لَهَا الْفَنَاءُ وَ لِأَهْلِهَا مِنْهَا الْجَلَاءُ وَ هِیَ حُلْوَةٌ [خَضِرَةٌ] خَضْرَاءُ وَ قَدْ عَجِلَتْ لِلطَّالِب وَ الْتَبَسَتْ بقَلْب النَّاظِرِ؛ فَارْتَحِلُوا مِنْهَا بأَحْسَنِ مَا بحَضْرَتِکُمْ مِنَ الزَّاد وَ لَا تَسْأَلُوا فِیهَا فَوْقَ الْکَفَافِ وَ لَا تَطْلُبُوا مِنْهَا أَکْثَرَ مِنَ الْبَلَاغ.[/hadith]
ترجمه (محمد دشتی):
(قسمتی از سخنرانی طولانی امام که در روز عید فطر در کوفه ایراد فرمود):
ضرورت ستایش پروردگار:
ستایش خداوندی را سزاست که کسی از رحمت او مأیوس نگردد، و از نعمت های فراوان او بیرون نتوان رفت، خداوندی که از آمرزش او هیچ گنه کاری نا امید نگردد، و از پرستش او نباید سرپیچی کرد. خدایی که رحمتش قطع نمی گردد و نعمت های او پایان نمی پذیرد.
روش برخورد با دنیا:
دنیا خانه آرزوهایی است که زود نابود می شود، و کوچ کردن از وطن حتمی است. دنیا شیرین و خوش منظر است که به سرعت به سوی خواهانش می رود، و بیننده را می فریبد، سعی کنید با بهترین زاد و توشه از آن کوچ کنید و بیش از کفاف و نیاز خود از آن نخواهید و بیشتر از آنچه نیاز دارید طلب نکنید.
واژگان (عمران علی‌زاده):
-
مَقنوط: ناامید، از ماده قنوط: نومیدی
-
مُستَنکَف: خودداری کننده، از ماده استنکاف: خودداری کردن
-
لا تَبرَحُ: زائل نمی شود، ثابت است
-
لا تُفقَدُ: کم نمی شود، نایاب نمی گردد
-
منی: مقدر شده است
-
جلاء: کوچ کردن و دربدرشدن
-
کفاف: آن مقداری که بانسان کفایت میکند
-
بلاغ: آنچه انسان را بمقصد و هدف می رساند
-