[hadith]و من کلام له (علیه السلام) لما بلغه اتهام بنی أمیة له بالمشارکة فی دم عثمان‏:

أَ وَ لَمْ یَنْهَ بَنِی أُمَیَّةَ عِلْمُهَا بی عَنْ قَرْفِی؟ أَ وَ مَا وَزَعَ الْجُهَّالَ سَابقَتِی عَنْ تُهَمَتِی، وَ لَمَا وَعَظَهُمُ اللَّهُ بهِ أَبْلَغُ مِنْ لِسَانِی. أَنَا حَجِیجُ الْمَارِقِینَ وَ خَصِیمُ النَّاکِثِینَ الْمُرْتَابینَ، وَ عَلَی کِتَاب اللَّهِ تُعْرَضُ الْأَمْثَالُ وَ بمَا فِی الصُّدُورِ تُجَازَی الْعِبَادُ.[/hadith]

ترجمه (محمد دشتی):

(در سال 36 هجری وقتی شنید که بنی امیّه با تهمت های فراوان آن حضرت را در خون عثمان شریک می پندارند، فرمود).

دفاعیات امام برابر تهمت ها:

آیا شناختی که بنی امیّه از روحیّات من دارند آنان را از عیب جویی بر من باز نمی دارد و آیا سوابق مبارزات من، نادان را بر سر جای خود نمی شناسند که به من تهمت نزنند؟

آنچه خدا آنان را بدان پند داد از بیان من رساتر است. من مارقین (از دین خارج شدگان) را با حجّت و برهان مغلوب می کنم و دشمن ناکثین «پیمان شکنان» و تردید دارندگان در اسلام می باشم، شبهات را باید در پرتو کتاب خدا، قرآن، شناخت و بندگان خدا به آنچه در دل دارند پاداش داده می شوند.

واژگان (عمران علی‌زاده):

  • قَرف: عیب جوئی، تهمت زدن 

    • وَزَعَ: بازداشت، جلوگیری کرد 

    • حَجیج: محاجه کننده، با اقامه دلیل اتمام حجت کننده 

    • مارِقین: آنها که از دین خارج شده اند 

    • تُجَازَی العِباد: کیفر داده می شوند بندگان