(در سال 36 هجری وقتی شنید که بنی امیّه با تهمت های فراوان آن حضرت را در خون عثمان شریک می پندارند، فرمود).
دفاعیات امام برابر تهمت ها:
آیا شناختی که بنی امیّه از روحیّات من دارند آنان را از عیب جویی بر من باز نمی دارد و آیا سوابق مبارزات من، نادان را بر سر جای خود نمی شناسند که به من تهمت نزنند؟
آنچه خدا آنان را بدان پند داد از بیان من رساتر است. من مارقین (از دین خارج شدگان) را با حجّت و برهان مغلوب می کنم و دشمن ناکثین «پیمان شکنان» و تردید دارندگان در اسلام می باشم، شبهات را باید در پرتو کتاب خدا، قرآن، شناخت و بندگان خدا به آنچه در دل دارند پاداش داده می شوند.