و از سخنان آن حضرت است چون شنید بنی امیّه تهمت شریک بودن در خون عثمان را بدو بسته اند:
آیا شناختی که -فرزندان- امیّه از من دارند، آنان را از عیب بر من نهادن باز نمی دارد؟ آیا پیشینه ام -در اسلام- نادانان را بر جای نمی نشاند -و بر سر عقل نمی آرد- تا به من تهمت نزنند -و بیش سر ریش دلم را نکنند-؟ آنچه خدا آنان را بدان پند داد، از بیان من رساتر است. من از دین بیرون شدگان را به حجّت مغلوب کنم و آنان را که در شبهتند با برهان محکوم و منکوب. و هر کار شبهه ناک را به کتاب خدا عرضه کنند و بندگان را بدانچه در دل دارند پاداش دهند.