[hadith]و من خطبة له (علیه السلام) خَطَبَها بذی قار و هو متوجّهٌ إلی البصرة:
فَصَدَعَ بمَا أُمِرَ بهِ وَ بَلَّغَ رِسَالاتِ رَبِّهِ؛ فَلَمَّ اللَّهُ بهِ الصَّدْعَ وَ رَتَقَ بهِ الْفَتْقَ وَ أَلَّفَ بهِ الشَّمْلَ بَیْنَ ذَوِی الْأَرْحَامِ، بَعْدَ الْعَدَاوَةِ الْوَاغِرَةِ فِی الصُّدُورِ وَ الضَّغَائِنِ الْقَادحَةِ فِی الْقُلُوب.[/hadith]
ترجمه (محمد دشتی):
(این سخنرانی در سرزمین «ذی قار»)1( هنگام حرکت به سوی بصره در سال 36 هجری ایراد شد و واقدی آن را در کتاب «جمل» نقل کرد).
ویژگی پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم:
پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و آله و سلّم آنچه را که به او ابلاغ شد آشکار کرد، و پیام های پروردگارش را رساند. او شکاف های اجتماعی را به وحدت اصلاح، و فاصله ها را به هم پیوند داد و پس از آن که آتش دشمنی ها و کینه های بر افروخته در دل ها راه یافته بود، میان خویشاوندان یگانگی بر قرار کرد.
واژگان (عمران علی‌زاده):
-
صَدَعَ: شکافت، روشن نمود
-
لَمَّ: چسباند، جمع نمود
-
رَتق: دوخت و روفه کرد
-
واغِرَة: شدت یافته و گرم شده
-
قادحَة: آتش شعله ور
-