[hadith]و من کلام له (علیه السلام) فی الصالحین من أصحابه:
أَنْتُمُ الْأَنْصَارُ عَلَی الْحَقِّ وَ الْإِخْوَانُ فِی الدِّینِ وَ الْجُنَنُ یَوْمَ الْبَأْس وَ الْبطَانَةُ دُونَ النَّاس، بکُمْ أَضْرِبُ الْمُدْبرَ وَ أَرْجُو طَاعَةَ الْمُقْبلِ. فَأَعِینُونِی بمُنَاصَحَةٍ خَلِیَّةٍ مِنَ الْغِشِّ، سَلِیمَةٍ مِنَ الرَّیْب، فَوَاللَّهِ إِنِّی لَأَوْلَی النَّاس بالنَّاس.[/hadith]
ترجمه (محمد دشتی):
(پس از جنگ جمل در سال 36 هجری در ستایش از یاران ایراد کرد).
ستودن یاران نیکوکار:
شما یاران حق و برادران دینی من می باشید، در روز جنگ چون سپر محافظ دور کننده ضربت ها، و در خلوت ها محرم اسرار منید، با کمک شما پشت کنندگان به حق را می کوبم و به راه می آورم، و فرمانبرداری استقبال کنندگان را امیدوارم، پس مرا، با خیر خواهی خالصانه، و سالم از هر گونه شک و تردید، یاری کنید. به خدا سوگند من به مردم از خودشان سزاوارترم.