[hadith]من خطبة له (علیه السلام) فی ذکری یوم النحر و صفة الأضحیة:

وَ مِنْ تَمَامِ الْأُضْحِیَّةِ اسْتِشْرَافُ أُذُنِهَا وَ سَلَامَةُ عَیْنِهَا، فَإِذَا سَلِمَتِ الْأُذُنُ وَ الْعَیْنُ سَلِمَتِ الْأُضْحِیَّةُ وَ تَمَّتْ، وَ لَوْ کَانَتْ عَضْبَاءَ الْقَرْنِ تَجُرُّ رِجْلَهَا إِلَی الْمَنْسَکِ.

[قال السید الشریف: و المنسک هاهنا المذبح].[/hadith]

ترجمه (محمد دشتی):

(مرحوم صدوق در من لا یحضره الفقیه ج 1 ص 461، خطبه 52 و 53 را یک خطبه به حساب آورد):

وصف قربانی:

کمال قربانی در این است که گوش و چشم آن سالم باشد، هر گاه گوش و چشم سالم بود، قربانی کامل و تمام است، گر چه شاخش شکسته باشد و با پای لنگ به قربانگاه آید.

سید رضی: منظور امام از کلمه «منسک» در اینجا «قربانگاه است».

واژگان (عمران علی‌زاده):

  • أضحِیَة: حیوانی که در عید قربان ذبح میکنند 

    • إستِشراف: بررسی نمودن که گوش و اعضایش ناقص نباشد 

    • عَضبَاء القَرن: شاخ شکسته

    • قَرن: شاخ 

    • تَجَرُّ رِجلَها: پایش را می کشد (چلاق باشد) 

    • مَنسَک: عبادتگاه در اینجا قربانگاه منظور است