[hadith]من خطبة له (علیه السلام) فی ذکری یوم النحر و صفة الأضحیة:
وَ مِنْ تَمَامِ الْأُضْحِیَّةِ اسْتِشْرَافُ أُذُنِهَا وَ سَلَامَةُ عَیْنِهَا، فَإِذَا سَلِمَتِ الْأُذُنُ وَ الْعَیْنُ سَلِمَتِ الْأُضْحِیَّةُ وَ تَمَّتْ، وَ لَوْ کَانَتْ عَضْبَاءَ الْقَرْنِ تَجُرُّ رِجْلَهَا إِلَی الْمَنْسَکِ.
[قال السید الشریف: و المنسک هاهنا المذبح].[/hadith]
ترجمه (محمد دشتی):
(مرحوم صدوق در من لا یحضره الفقیه ج 1 ص 461، خطبه 52 و 53 را یک خطبه به حساب آورد):
وصف قربانی:
کمال قربانی در این است که گوش و چشم آن سالم باشد، هر گاه گوش و چشم سالم بود، قربانی کامل و تمام است، گر چه شاخش شکسته باشد و با پای لنگ به قربانگاه آید.
سید رضی: منظور امام از کلمه «منسک» در اینجا «قربانگاه است».
واژگان (عمران علیزاده):
-
أضحِیَة: حیوانی که در عید قربان ذبح میکنند
-
إستِشراف: بررسی نمودن که گوش و اعضایش ناقص نباشد
-
عَضبَاء القَرن: شاخ شکسته
-
قَرن: شاخ
-
تَجَرُّ رِجلَها: پایش را می کشد (چلاق باشد)
-
مَنسَک: عبادتگاه در اینجا قربانگاه منظور است
-