[hadith]وَلْیَکُنْ أَبْعَدَ رَعِیَّتِکَ مِنْکَ وَأَشْنَأَهُمْ عِنْدَکَ، أَطْلَبُهُمْ لِمَعَائِب النَّاس؛ فَإِنَّ فِی النَّاس عُیُوباً الْوَالِی أَحَقُّ مَنْ سَتَرَهَا، فَلاَ تَکْشفَنَّ عَمَّا غَابَ عَنْکَ مِنْهَا، فَإِنَّمَا عَلَیْکَ تَطْهِیرُ مَا ظَهَرَ لَکَ، وَاللهُ یَحْکُمُ عَلَی مَا غَابَ عَنْکَ، فَاسْتُرِ الْعَوْرَةَ مَا اسْتَطَعْتَ یَسْتُرِ اللهُ مِنْکَ مَا تُحِبُّ سَتْرَهُ مِنْ رَعِیَّتِکَ. أَطْلِقْ عَنِ النَّاس عُقْدَةَ کُلِّ حِقْد، وَاقْطَعْ عَنْکَ سَبَبَ کُلِّ وِتْر، وَتَغَابَ عَنْ کُلِّ مَا لاَ یَضِحُ لَکَ، وَلاَ تَعْجَلَنَّ إِلَی تَصْدیقِ سَاعٍ

،

فَإِنَّ السَّاعِیَ غَاشٌّ وَ إِنْ تَشَبَّهَ بالنَّاصِحِینَ.[/hadith]

منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئی)، ج 20، ص: 184

و لیکن أبعد رعیّتک منک، و أشنؤهم عندک أطلبهم لمعایب النّاس، فإنّ فی النّاس عیوبا، الوالی أحقّ من سترها، فلا تکشفنّ عمّا غاب عنک منها، فإنّما علیک تطهیر ما ظهر [منها] لک، و اللّه یحکم علی ما غاب عنک، فاستر العورة ما استطعت، یستر اللّه منک ما تحبّ ستره من رعیّتک، أطلق عن النّاس عقدة کلّ حقد، و اقطع عنک سبب کلّ وتر، و تغاب عن کلّ ما لا یصحّ لک، و لا تعجلنّ إلی تصدیق ساع، فإنّ السّاعی غاشّ و إن تشبّه بالنّاصحین.

اللغة:

(أشنأهم): أبغضهم، (الوتر): الحقد، (التغابی): التجاهل و التغافل.

الاعراب:

تغاب: أمر من تغابی یتغابی تغابیا.

المعنی:

12- ثمّ وصف أهل النمامة و طلّاب عیوب الناس و أمره بابعادة و شنئانه و نبّه أنّ من مصلحة الوالی الستر علی عیوب النّاس و عدم التفتیش عنها حقّ لا یوجب نفورهم عنه و خوفهم منه.

13- أمره بقطع کلّ ما یوجب حقد النّاس و تمکن البغضاء فی صدورهم.

منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئی)، ج 20، ص: 187

14- التجاهل عن امور لا یصحّ للوالی الدخول فیها من أحوال الناس الخصوصیّة ممّا لا یصح و یظهر له.

15- التوقّف فی تصدیق من یسعی لدیه عن غیره حتّی یتفحّص و یتحقّق و وصف الساعی بأنّه غاش فی صورة ناصح.

الترجمة:

10- هر کس از رعایا نسبت بمردم عیب جوتر است او را از خود دور کن و دشمن تر بدار، زیرا طبعا در مردم عیبهائی هست که بایست والی بیشتر از دیگران آنها را بپوشد، در مقام مباش که عیب آنها را بدانی زیرا هر چه را بدانی باید آنرا اصلاح کنی ولی آنچه از تو پنهانست خدا در باره آن حکم می کند، تا می توانی بدیها را بپوش تا خدا عیب ترا از رعیّت بپوشد.

11- با مردم بهیچ وجه کینه توزی مکن و خونی از آنها بر عهده مگیر و از آنچه بر تو روشن نیست تغافل بورز.

12- در تصدیق راپورتچیان سخن چین شتاب مکن، زیرا آنان در لباس خیر خواه آب بشیر می کنند.