[hadith]من خطبة له (علیه السلام) بعد التحکیم و ما بلغه من أمر الحکمین و فیها حمد اللّه علی بلائه، ثم بیان سبب البلوی:
الحمد علی البلاء:
الْحَمْدُ لِلَّهِ، وَ إِنْ أَتَی الدَّهْرُ بالْخَطْب الْفَادحِ وَ الْحَدَثِ الْجَلِیلِ، وَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ [وَحْدَهُ] لَا شَرِیکَ لَهُ لَیْسَ مَعَهُ إِلَهٌ غَیْرُهُ، وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ (صلی الله علیه وآله).[/hadith]
جلوه تاریخ درشرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 1، ص322
خطبه امیر المومنین علیه السلام پس از مسئله حکمیت [در این خطبه که با عبارت «الحمد لله و ان اتی الدهر بالخطب الفادح» (ستایش ویژه خداوند است هر چند روزگار گرفتاری بزرگ پیش آورد) شروع می شود، پس از توضیحات لغوی و تذکر این نکته که امیر المومنین علیه السلام این خطبه را پس از خدعه عمرو عاص به ابو موسی اشعری و جدا شدن آن دو از یکدیگر و پیش از جنگ نهروان ایراد فرموده است این بحث مهم تاریخی طرح شده است]: ...
