[hadith]التَنفیر من خُصومه:
إِنَّ هَؤُلَاءِ قَدْ تَمَالَئُوا عَلَی سَخْطَةِ إِمَارَتِی، وَ سَأَصْبرُ مَا لَمْ أَخَفْ عَلَی جَمَاعَتِکُمْ، فَإِنَّهُمْ إِنْ تَمَّمُوا عَلَی فَیَالَةِ هَذَا الرَّأْیِ انْقَطَعَ نِظَامُ الْمُسْلِمِینَ، وَ إِنَّمَا طَلَبُوا هَذهِ الدُّنْیَا حَسَداً لِمَنْ أَفَاءَهَا اللَّهُ عَلَیْهِ، فَأَرَادُوا رَدَّ الْأُمُورِ عَلَی أَدْبَارِهَا، وَ لَکُمْ عَلَیْنَا الْعَمَلُ بکِتَاب اللَّهِ تَعَالَی وَ [سُنَّةِ رَسُولِهِ] سیرَةِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) وَ الْقِیَامُ بحَقِّهِ وَ النَّعْشُ لِسُنَّتِهِ.[/hadith]
فرموده است: «إنّ هؤلاء قد تمالئوا»:
منظور از این گروه، طلحه و زبیر و عایشه و پیروان آنهاست، و این سخن اشاره دارد به این که رفتن اینان به بصره بر خلاف آنچه ادّعا و اظهار می کنند برای خونخواهی عثمان نیست، بلکه به سبب ناخشنودی و خشمی است که از خلافت و حکومت آن حضرت دارند.
پس از این امام (ع) وعده می دهد: تا هنگامی که بیم تفرقه امّت و گسیختگی امور کشور پیش نیاید در برابر اعمال اینها بردباری و شکیبایی خواهد کرد، و هشدار می دهد که اگر اینها در راهی که در پیش گرفته اند همچنان بر اندیشه سست و خیال خام و سرکشی و نافرمانی خود ادامه دهند نظام امور مسلمانان گسیخته و جمعیّت آنان پراکنده خواهد شد.
فرموده است: «إنّما طلبوا... علیه»:
این سخن در بیان انگیزه ناخشنودی و خشم اینها از رسیدن آن حضرت به حکومت و خلافت است، و این به سبب دنیا طلبی و حسد ورزی آنها بر کسی است که خداوند دنیا را در اختیار او نهاده است، و این گفته به خاندان پیامبر اکرم (ص) اشاره دارد.
فرموده است: «فأرادوا ردّ الأمور علی أدبارها»:
یعنی اینها می خواهند اکنون هم خلافت را از خاندان پیامبر (ص) بیرون برند همان گونه که در نخست این کار را کردند یا حقّی را که به آنان بازگشته، همچون گذشته از آنها سلب کنند.
پس از این امام (ع) اعلام می کند حقوقی را که مردم بر او دارند و این در صورتی است که صادقانه و دور از شائبه فرمانبردار باشند این است که در میان آنان به کتاب خدا عمل و از روش پیامبر گرامی (ص) پیروی کند، و نسبت به ادای حقوقی که خداوند واجب گردانیده اقدام، و سنّتهای خداوند را جاری و بر پا دارد، و آنچه بر امام و پیشوا واجب است همین است، و توفیق از خداوند است.
