[hadith]صِغارُ المخلوقات:
وَ سُبْحَانَ مَنْ أَدْمَجَ قَوَائِمَ الذَّرَّةِ وَ الْهَمَجَةِ، إِلَی مَا فَوْقَهُمَا مِنْ خَلْقِ الْحِیتَانِ وَ الْفِیَلَةِ؛ وَ وَأَی عَلَی نَفْسهِ أَلَّا یَضْطَرِبَ شَبَحٌ مِمَّا أَوْلَجَ فِیهِ الرُّوحَ، إِلَّا وَ جَعَلَ الْحِمَامَ مَوْعِدَهُ وَ الْفَنَاءَ غَایَتَهُ.[/hadith]
پس از این سخنان دوباره با توجّه به یکی دیگر از مظاهر حکمت و آثار قدرت حقّ تعالی به تقدیس ذات لا یزال او می پردازد، که به مورچگان خرد و مگسهای ریز دست و پا بخشیده و بدین وسیله به آنها توانایی داده و همچنین دیگر جاندارانی که از اینها برتر و بزرگترند همچون ماهیهای نهنگ آسا و حیوانات بیابانی مانند فیل که به آنها اسباب نیرومندی و قدرت عطا فرموده است، سپس در باره این که خداوند متعال به مقتضای حکمت و تقدیر خود، مرگ را برای هر زنده و جانداری ضروری قرار داده است اشاره، و با این سخن مرگ را که نابود کننده لذّتهاست یادآوری می کند.
