[hadith]و من خطبة له (علیه السلام) یومئ فیها إلی ذکر المَلاحم:
یَعْطِفُ الْهَوَی عَلَی الْهُدَی، إِذَا عَطَفُوا الْهُدَی عَلَی الْهَوَی؛ وَ یَعْطِفُ الرَّأْیَ عَلَی الْقُرْآنِ، إِذَا عَطَفُوا الْقُرْآنَ عَلَی الرَّأْیِ.[/hadith]
از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است در آن به رویدادهای مهمّ آینده اشاره می فرماید. این بخش در توصیف امام منتظر (ع) است که طبق احادیث و اخبار، ظهور آن حضرت در آخر الزّمان وعده داده شده است.
فرموده است: «یعطف الهوی علی الهدی»:
یعنی: نفوس سرگردانی را که از راه حق باز مانده، و در وادی ظلمانی هوسها و خواهشهای نفسانی گام بر می دارند، به راه خویش باز می گرداند. و آنها را از تباهیها و اعتقادهای فاسد گوناگون می رهاند و به پیروی از انوار هدایت خویش، وا می دارد، این دگرگونی در آخر الزّمان واقع خواهد شد که مردم از پیروی انوار هدایت إلهی، و حرکت در راه روشن حقّ برمی گردند، و به تبعیّت از خواهشهای نفسانی و اعتقادهای باطل می پردازند، و دین ضعیف و ناتوان خواهد شد، و مردم گمان می کنند که حقّ و هدایت همین گمراهیهایی است که به آنها دچارند.
همچنین در باره این که فرموده است: «و یعطف الّرأی علی القرآن إذا عطفوا القران علی الرّأی» یعنی: او هر نظریّه ای را که با قرآن سازگار نباشد، طرد می کند، و مردم را به آنچه موافق قرآن است و با کتاب الهی مخالفت ندارد، برمی گرداند و این تحوّلات هنگامی روی خواهد داد که مردم قرآن را بر طبق آرا و افکار خویش تأویل کنند، و آیات آن را با اندیشه ها و خواهشهای نفسانی خود تطبیق دهند، چنان که ارباب مذاهب مختلف اسلامی چنین کرده، هر کدام به دنبال خیالات و اوهام خویش به راه افتاده اند، و هر یک از آنها می پندارند که آنچه را قرآن حقّ و صحیح معرّفی می کند همان است که او یافته و تشخیص داده است، و جز آن حقّی وجود ندارد.
