[hadith]و من خطبة له (علیه السلام) یومئ فیها إلی ذکر المَلاحم:
یَعْطِفُ الْهَوَی عَلَی الْهُدَی، إِذَا عَطَفُوا الْهُدَی عَلَی الْهَوَی؛ وَ یَعْطِفُ الرَّأْیَ عَلَی الْقُرْآنِ، إِذَا عَطَفُوا الْقُرْآنَ عَلَی الرَّأْیِ.[/hadith]
جلوه تاریخ درشرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 4، ص 265
از سخنان آن حضرت (ع) که اشاره به پیشگویی ها و خونریزی های آینده است [در این خطبه که با عبارت «یعطف الهوی علی الهدی» (هوای نفس را به هدایت برمی گرداند) شروع می شود، ابن ابی الحدید می گوید:]
این سخن، اشاره است به وجود امامی که خداوند متعال او را در آخر الزمان خلق خواهد کرد و در اخبار و روایات به وجود او وعده داده شده است. معنی این سخن آن است که هوای نفس را سرکوب می کند و آن را از اراده خویش دور می سازد و به هدایت عمل خواهد کرد و هدایت بر او چیره و آشکار خواهد بود و در جملات بعدی این خطبه هم می گوید: «احکامی را که با رأی و قیاس و یا گمان غالب صادر شود مقهور و مغلوب می سازد و به قرآن عمل می کند آن هم به روزگاری که مخالفان و ستیزه گران با آن امام، به هدایت عمل نکرده و فقط به هوای نفس عمل می کنند و نه بر طبق قرآن بلکه فقط طبق رأی خویش حکم می کنند.» [سپس می فرماید] «تا آنکه جنگی سخت بر پا می شود که دندانهای آسیای خود را برای شما آشکار خواهد ساخت» و این کنایه از شدت جنگ است همچنان که نقطه اوج خنده و دهان گشودن هنگامی است که دندانهای آسیا آشکار شود همچنین جملات بعد هم نموداری از شدت جنگ است.
