دستگاه قضایی باید پناه مظلوم باشد

دستگاه قضایی باید به گونه‌ای باشد که مردم هرجا که اندک تجاوزی - چه از ناحیه‌ی آحاد مردم و چه از ناحیه‌ی مسؤولین - به حقشان شد، دلشان خوش باشد. بگویند «حالا که تو این تجاوز و تعدی را کردی، به دستگاه قضایی خواهم رفت و حقم را خواهم گرفت.» باید این باور در دل مردم باشد.
دستگاه قضایی باید این‌طور باشد. دستگاه قضایی باید آن‌گونه باشد که امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام، به دو نوردیده‌اش، دو گوهر تابناک آفرینش فرمود: «کونا للظالم خصماً و للمظلوم عوناً.»(۱) ظالم آن کسی نیست که حتماً سبیل از بناگوشش در رفته باشد؛ نه. ممکن است یکی خیلی هم ظاهرالصّلاح باشد، اما ظالم باشد و ظلم کند. مردی به زن خودش ظلم کند، پدر و مادری به فرزندان خودشان، فرزندی به پدر و مادر خودش، و همکاری به همکار خودش ظلم کند. ظلم این‌گونه است. یعنی ظلم و تعدی به حقوق افراد. امام علی علیه‌السّلام می‌فرماید: «هرکس که ظالم است، با او خصم باش.» «خصم»، غیر از دشمن است. نه این‌که بغض او در دلت باشد؛ نه. یعنی طرف مقابل او باش. با او طرف باش. «خصم» یعنی این. بخواه که حق مظلوم را از او بگیری. «و للمظلوم عونا» برای مظلوم - هرکه هست - کمک باش، و نگو «به من چه؟» نگو «من همین فرمول ظاهری کارم را انجام می‌دهم.» و این، مظهر اعلی و اتمش، در دستگاههای قضایی است. البته در دستگاههای دیگر نیز همین‌طور است. منتها در دستگاه قضایی، بیشتر است.