از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است که در آن درود فرستادن بر پیغمبر «صلّی اللّه علیه و آله» را بمردم یاد می دهد:
بار خدایا این گستراننده زمینها و نگاه دارنده آسمانها، و ای آفریننده قلبهایی که شقاوت و بدبختی را اختیار کرده و دلهایی که سعادت و خوشبختی را برگزیده، قرار ده بزرگترین درودها و افزونترین برکتهایت را بر محمّد، بنده و فرستاده خود که ختم کننده بود آن (وحی و رسالت) را که به پیغمبران پیش آمد، و راه بسته شده (سیادت و سعادت بشر) را گشود،
و حقّ (دین و شریعت) را بحقّ (برهان عقل و علم) آشکار کرد، و از جوش و خروش باطل و نادرستیها (فتنه های زمان جاهلیّت) جلوگیری نمود، و تسلّط گمراهیها (ی از راه بیرون رفته و از راه برندگان) را نابود کرد، چنانکه سنگینی رسالت بر او تحمیل شده بقوّت و توانائی آنرا متحمّل گردید، و بامر و فرمان تو قیام کرد (دین حقّ و علوم و معارف را بمردم یاد داد) و برای بدست آوردن خوشنودی تو (تبلیغ رسالت) شتاب نمود، بی آنکه از سبقت و پیش افتادن بماند، و در اراده و تصمیمی که داشت سستی ورزد،
و وحی تو را ضبط کرد، و عهد و پیمانت را نگاه داشت، و بر اجراء فرمان تو اصرار ورزید تا اینکه شعله آتش را بر افروخت (علم و دانش و خدا پرستی را در میان خلق منتشر ساخت) و برای کسیکه در راه کج (راه نادانی و فتنه) می رفت راه حقّ را روشن و هویدا نمود،
و بسبب آن حضرت دلهایی که در فتنه ها و گمراهیها فرو رفته بودند هدایت شدند، و آن بزرگوار نشانهای واضح و احکام شرعیّه را بر پا نمود، پس او امین درستکار و خزینه علم و اسرار تو است، و روز رستخیز (بر نیکو کاران و بد کاران) از جانب تو شاهد و گواه است، و مبعوث شده براه حقّ و رسول و فرستاده تو بسوی خلق می باشد.
بار خدایا برای او در سایه رحمت و احسان خود جائی فراخ بگشا، و او را (در برابر رنجهایی که برای نشر علوم و معارف حقّه کشیده) از فضل و کرمت پاداش نیکو ده.
بار خدایا بنای او را بر بنای سازندگان پیش (دین او را بر ادیان انبیاء سلف) بلند (ظاهر و غالب) گردان، و مقام و منزلتش را نزد خود گرامی دار، و نورش را (چراغی که در راه حقّ بیفروخت) تمام کن (تا همه جهانیان از آن بهره مند شوند) و پاداش بر انگیختن او به رسالت، گواهیش پذیرفته، گفتارش را پسندیده قرار ده که راست گفتار بود و میان حقّ و باطل را جدا می نمود.
بار خدایا بین ما و او را جمع کن در جائیکه زندگانی آن نیک و نعمت آن جاودانی و خواهشهای آن مطلوب و هوسهای آن بر آورده و آسایش آن بسیار و جای استراحت است با تحف و ارمغانهای نیکو.