و از خطبه های آن حضرت است که در آن مردم را آموخت که چگونه بر پیامبر درود فرستند:
بار خدایا ای گستراننده هر گسترده، و ای برافرازنده آسمانهای بالا برده، ای آفریننده دلها بر وفق سرشت، بدبخت بود و یا نیکو سرنوشت، بهترین درودها و پربارترین برکت ها را خاصّ بنده و پیامبر خود گردان، که خاتم پیامبران پیشین است، و گشاینده درهای بسته -رحمت بر مردم زمین-.
آشکار کننده حقّ با برهان، فرونشاننده طغیان و درهم کوبنده شوکت گمراهان. چنان که او بار رسالت را نیرومندانه برداشت -و حقّ آن را چنانکه باید بگذاشت-. در انجام فرمانت برپا، و در طلب خشنودی ات پویا، نه از اقدامی روگردان و نه در عزمی سست و ناتوان.
وحی تو را به گوش جان شنوا و عهد تو را نگهبان، و در راه اجرای فرمان تو روان. چندان که چراغ جویندگان حقّ را فروغ بخشید، و بر سر راه گمراهان چون خورشیدی بدرخشید، و دلهای فرو رفته در موجهای شبهت، به راهنمایی او رخت به کنار کشید. نشانه های روشن را بر پا داشت و احکام را -چون موکّلانی- بر مردمان گماشت. او تو را امانتداری است درستکار، و گنجینه علم تو را پاسدار. گواه توست در روز قیامت، و برانگیخته تو به رسالت، و فرستاده تو بر آفریدگان و امّت.
خدایا سایه -عنایت- خود را بر او بگستران، و به فضل خویش پاداش او را فراوان گردان. بنیاد -شریعتی را- که نهاد از دیگر بناها بالاتر برو مرتبت او را نزد خویش گرامیتر و نور -شریعت- او را -در سراسر گیتی بگستر-، و پاداش پیامبری او را گفتار او را پسندیده قرار ده، و شهادت پذیرفته.
-چنانکه گفته او- میزان عدل باشد و فرموده او قول فصل. بار خدایا ما و او را فراهم آور در زندگانی خوشگوار، و نعمت پایدار و آرزوهای دلنشین، و لذتهای با خواهش دل قرین، و زندگانی اخ و پر نعمت، و اطمینان خاطر و برخورداری از تحفه های کرامت.