و از خطبه های آن حضرت است در نکوهش مردم عراق:
ای مردم عراق:
همانا زن آبستنی را مانید که چون مدّت باربرداری اش سرآید، کودک را مرده زاید. سرپرست او مرده، و زمانی دراز بی شوی به سر برده، و دورترین کس به وی، میراث او خورده.
به خدا، که این سفر را به اختیار نگزیدم، بلکه خود را در آمدن نزد شما ناچار دیدم شنیده ام، می گویید علی دروغ می گوید. خدایتان مرگ دهاد بر که دروغ می بندم بر خدا و من نخستین کس هستم که بدو ایمان آوردم یا بر پیامبر او، و اوّلین کس منم که وی را تصدیق کردم. بخدا هرگز، لکن آنچه می گویم سخنی است که از دانستن معنی آن بدورید، که شایستگی فهم آن ندارید و به نادانی خود مغرورید. وای بر شما که پیمانه علم را بر شما به رایگان پیمودم «و خواهید دانست معنی آنچه فرمودم.»