در یکی از روزهای جنگ صفین به اصحاب خود چنین فرمود:
ای گروه مسلمانان، ترس از خدای را شعار خود سازید و جامه آرامش و شکیبایی بر تن پوشید. دندانها را بر هم بفشارید. که این کار، شمشیرها را در شکافتن سرتان کندتر سازد.
جنگ افزارهای خویش مهیا و کامل کنید و شمشیرها را پیش از آنکه آخته دارید در نیامهایشان بیازمایید که آسان بیرون آیند. از گوشه چشم و خشمناک بنگرید. نیزه ها را از چپ و راست در حرکت آرید و با لبه تیز شمشیر بجنگید و گامهایتان را با شمشیرهایتان هماهنگ ساخته به پیش روید.
بدانید که خدا شما را می نگرد و نگهبان شماست، زیرا، همراه پسر عم رسول الله (ص) پیکار می کنید. پی در پی، حمله کنید و از فرار شرم دارید، زیرا عار فرار، سبب سرافکندگی فرزندان خواهد شد، در این جهان، و آتش دوزخ را در آن جهان در پی دارد.
از جانبازیهای خود شادمان باشید و سبک و آسان به سوی مرگ روید. به آن سیاهی انبوه، یعنی، سپاه شامیان بتازید و بر آن سراپرده ای که طنابهایش به اطراف کشیده شده، حمله برید و شمشیرهای خود بر یال و کتفشان فرود آرید. که شیطان در درون آن لانه کرده است. دستی پیش داشته که بجهد و بتازد و پایی واپس نهاده، که به هنگام بگریزد. آهنگ او و یارانش کنید، تا پرتو حقیقت بر شما تجلی کند. «شما برتر هستید و خدا با شماست و از پاداشهایتان نخواهد کاست.»