هان، دنیا خانه ای است که از گزند آن ایمنی نیست، مگر -هم- در آن خانه. -کاری کنند که توشه آخرت است- نه به کار دنیا پردازند -چه آن مایه حسرت است-.
مردم به دنیا مبتلایند، و به بوته آزمایش در آیند. پس آنچه برای دنیا گرفته اند، حساب آن بکشند، و از آنان بستانند، و آنچه برای جز دنیا به دست آورده اند، بدان رسند و در نعمت آن بمانند. دنیا در دیده صاحب خردان، چون سایه پس از زوال است، که گسترده ناشده در هم رود، و افزون نشده کاهش یابد.