چنان بر من هجوم آوردند که شتران تشنه به آبشخور روی آرند، و چراننده پای بند آنها را بردارد و یکدیگر را بفشارند، چندان که پنداشتم خیال کشتن مرا در سر می پرورانند، یا در محضر من بعضی خیال کشتن بعض دیگر را دارند. پشت و روی این کار را نگریستم، و دیدم جز این رهی نیست که جنگ با آنان را پیش گیرم، یا آنچه را محمّد (ص) برای من آورده است نپذیرم. پس پیکار را از تحمّل کیفر آسانتر دیدم، و رنج این جهان را بر کیفر آن جهان بگزیدم.
ترجمه خطبه 54 نهج البلاغه
مطالب مرتبط
روایت
(در سال 37 هجری به هنگام شروع جنگ صفّین این سخنرانی را ایراد فرمود):وصف روز بیعت:مردم همانند شتران تشنه ای که به آب نزدیک شده، و ساربان رهاشان کرده، و عقال (پای بند) از آنها گرفته، بر من هجوم آوردند و به یکدیگر پهلو می زدند، فشار می آوردند، چنان که گمان کردم مرا خواهند کشت، یا بعضی به وسیله بعض دیگر می میرند و پایمال می گردند. پس از بیعت عمومی مردم، مسئله جنگ با معاویه را ارزیابی کردم، همه جهات آن را سنجیدم تا آن که مانع خواب من شد، دیدم چاره ای جز یکی از این دو راه ندارم: یا با آنان مبارزه کنم، و یا آن چه را که محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم آورده، انکار می نمایم، پس به این نتیجه رسیدم که