و از خطبه های آن حضرت است بعد از گماردن داوران:
سپاس خدای راست، هرچند روزگار کاری دشوار پیش آورده، و حادثه ای بزرگ پدید کرده. گواهی می دهم که خدا یکی است، انبازی ندارد و با او شریکی نیست، و محمّد (صلی الله علیه وآله) بنده او و فرستاده اوست. درود بر او و آل او باد.
امّا بعد، نافرمانی خیرخواه مهربان، دانای کاردان، دریغ خوردن آرد، و پشیمانی به دنبال دارد. در باره این داوری رأی خویش را گفتم، و آنچه درون دل داشتم از شما ننهفتم،
«رأی راست آن بود اگر می پذیرفتید». امّا مخالف وار، سر باز زدید و نافرمانی پیش گرفتید، جفا ورزیدید و به راه عصیان رفتید، تا آنکه نصیحتگو در باره خود بدگمان شد، و «حلوا رنج دهان»، و داستان من و شما چنان که:
نصیحت همه عالم چو باد در قفس است به گوش مردم نادان چو آب در غربال.