سخنی از آن حضرت (ع) از حال خود بعد از هجرت پیامبر از مکه و پیوستن به آن حضرت (صلی اللّه علیه و آله) در مدینه، حکایت می کند:
راهی را که رسول الله (صلی الله علیه و آله) در پیش گرفته بود، پی گرفتم و به یاد او گام نهادم تا به عرج رسیدم.
[سید رضی می گوید] سخن آن حضرت «فاطأ ذکره» از سخنانی است که در نهایت ایجاز ادا شده. مراد این است که از آغاز بیرون شدنم از شهر تا به آن موضع [یعنی عرج] رسیدم، از او خبر می گرفتم و خبر او به من داده می شد. علی (ع) این مطلب را با چنین کنایه عجیبی بیان کرده است.