زبان پاره ای است از انسان. اگر آدمی را یارای سخن گفتن نباشد، زبان او را سخنگو نکند. و سخن به زبان مهلت درنگ ندهد، اگر آدمی به سخن گفتن توانا باشد. ما امیران سخنیم، سخن در ما ریشه دارد و شاخه هایش بر سر ما سایه افکنده.
بدانید، خدایتان رحمت کناد، شما در زمانی هستید که حقگویان در آن اندک اند و زبانها در گفتن راست ناتوان و جویندگان حق بی مقدارند.
مردم این زمان به نافرمانی از خدا کمر بسته اند [و اهل سازش و مماشات در کارهای خلاف اند]. جوانانشان بدخویند و پیرانشان گنهکارند و عالمانشان منافق اند و قاریانشان سودجوی و چاپلوس اند. خُردان بزرگان را ارج نمی نهند و توانگران بینوایان را یاری نمی رسانند.