(در میدان نبرد جمل در سال 36 هجری وقتی به جنازه طلحه و عبد الرحمن بن عتاب رسید فرمود).
تأسّف بر کشتگان جمل:
ابو محمد (طلحه) در این مکان، غریب مانده است. به خدا سوگند خوش نداشتم قریش را زیر تابش ستارگان کشته و افتاده بینم. به خونخواهی، بر فرزندان «عبد مناف» دست یافتم، ولی سر کردگانی «بنی جمح» از دستم گریختند. آنان برای کاری که در شأن آنها نبود سر بر افراشتند، و پیش از رسیدن به آن سرکوب شدند.