او را به رسالت فرستاد، در زمانی که، هیچ نشانه ای برپا نبود و هیچ چراغی نمی تابید و هیچ راه روشنی پیش پای مردم نبود.
ای بندگان خدا، شما را به ترس از خدا سفارش می کنم. از دنیا برحذر می دارم، که دنیا سرای رخت بربستن است و جایگاه تیره شدن عیشهاست. ساکن آن همواره مهیای سفر است و آنکه در آن، جای گرم کرده، آماده جدایی. دنیا اهل خود را پیوسته می جنباند، چونان سفینه ای که در لجه های دریا دستخوش طوفان گردد. پاره ای غرقه شوند و بمیرند و برخی بر روی امواج از مرگ برهند و باد، با وزش خود آنان را این سو و آن سو برد و گرفتار وحشت و هراس گرداند. از آن میان، آنکه هلاک شده، بازش نتوان یافت و آنکه رهایی یافته، باز هم رهسپار مرگ است.
ای بندگان خدا، اکنون دست به کاری زنید، که زبانها باز است و تنها درست و اعضای بدن در فرمان است و جای بازگشت گشاده است و جولانگاه، پهناور است. پیش از آنکه فرصت فوت شود و مرگ فرا رسد، فرا رسیدن مرگ را مسلم دارید و آن را آمده انگارید و انتظارش مبرید.