از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است (در سفارش به پرهیزکاری و یادآوری از مرگ و مرده ها):
ای مردم، شما را سفارش میکنم به پرهیزکاری و ترس از خدا، و به بسیاری ستودن او را برای نعمت هایش که بشما داده، و بخششهایش که بشما می رسد، و برای آزمایش او شما را (از خیر و شرّ و خوشی و سختی)
پس چه بسیار به نعمتی شما را تخصیص داد و به رحمتی دریافت (که از جمله آن اینست که) گناهان و کارهای زشت خود را آشکار کردید و او (با ستّاریّت و غفّاریّت خود) شما را پوشانید (مفتضح و رسوا نساخت، و این از نعمتهای بزرگ او است) و کاری کردید که موجب مؤاخذه او بود و شما را مهلت داد (در کیفرتان تعجیل نفرمود شاید توبه و بازگشت نمائید، زیرا عفو و بخشش و رحمتش بر عقاب و خشمش سبقت جسته، و این نیز نعمت بزرگی است که به بندگانش عطاء فرموده که اگر بر اثر گناه افراد را کیفر می فرمود هیچکس روی زمین باقی نمی ماند، چنانکه در قرآن کریم سوره 16 آیه 61 می فرماید: «وَ لَوْ یُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بظُلْمِهِمْ ما تَرَکَ عَلَیْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا یَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا یَسْتَقْدمُونَ» یعنی اگر خداوند مردم را بر اثر ستم و گناهانشان مؤاخذه فرماید جنبنده ای بر روی زمین باقی نمی گذارد، لکن آنها را مهلت می دهد تا وقتی که تعیین گردیده، پس چون زمان ایشان برسد ساعتی بتأخیر نیفتاده و پیشی نگیرند).
و شما را سفارش میکنم بیاد مرگ و کم غافل شدن از آن، و چگونه غافلید شما از چیزیکه (مرگ) از شما غافل نیست، و چگونه طمع و آز دارید از کسیکه (ملک الموت) شما را مهلت نمی دهد
پس (برای شما) کافی است پند دهنده مردگانی که دیدید آنها را بر دوشها بسوی قبرهاشان بردند در حالیکه سوار نبودند، و در قبرها نهادندشان در حالیکه فرود نیامده بودند (زیرا سواری و ورود در جائی بایستی از روی قصد و اختیار باشد، پس چون حمل مردگان بر دوشها و نهادنشان در قبرها به ادراک و شعور خودشان نیست از اینرو نمی توان گفت که آنها سوار بوده یا در قبرها وارد شده اند) پس (طوری دست از این جهان کشیده و رفتند و اثری بجا نگذاشتند که) گویا ایشان بناء کنندگان دنیا نبودند و همیشه آخرت جایگاه آنان بوده،
بیرون رفتند از دنیایی که در آن سکونت داشتند، و جا گرفتند در گوری که از آن می رمیدند، آلوده بودند به دنیائی که از آن دست کشیدند، و تباه ساختند آخرتی را که بسوی آن منتقل گشتند (و اکنون پشیمانند و بیچاره) نه از کار زشت می توانند برگردند (توبه و بازگشت نمایند) و نه کار نیک را می توانند زیادة نمایند (زیرا آخرت دار تکلیف نیست، و این بد بختی برای آنست که) بدنیا انس گرفتند دنیا ایشان را فریب داد، و بآن اعتماد نمودند آنها را بخاک انداخت (تباهشان ساخت).
پس خدا شما را بیامرزد، سبقت گرفته و پیش دستی کنید بسوی منازل (آخرت) خود که به آبادی آن مأمور بوده بآن ترغیب گردیده بسوی آن خوانده شده اید، و بوسیله شکیبائی بر طاعت خدا و دوری از معصیت و نافرمانیش نعمتهای او را بر خودتان تمام گردانید (با شکیبائی بر سختی عبادت و دوری از معصیت خود را شایسته نعمتهای آخرت و لذّتها و خوشیها بهشت جاوید گردانید تا با همراه بودن آن نعمتها با نعمتهای دنیا از نعمتهای خدا کاملا بهره مند شده باشید) زیرا فردا (هنگام رسیدن مرگ) به امروز نزدیک است،
چه بسیار بشتاب می گذرد ساعتها در روز، و چه زود سپری میشود روزها در ماه، و چه شتابنده است ماهها در گذراندن سال، و چه با تندی می گذرد سالها در عمر (که تند گذشتن آنها مستلزم بسر رسیدن زندگی و نزدیک شدن مرگ است).