از سخنان آن حضرت علیه السّلام است هنگامیکه به روبرو شدن (جنگیدن) با مردم شام در صفّین مصمّم شد،
(
چون در هر حال آشکار و نهان و بدی و خوشی و سختی و گشایش بنده باید به خداوند متعال متوجّه بوده دعاء کند، زیرا دفع ضرر «موجود و متحمل» عقلا و نقلا واجب است، و چون دعاء دافع زیان است امام علیه السّلام در موقع جنگ و خونریزی و روبرو شدن با دشمن که سختترین احوال است باین ترتیب به خداوند یکتا رو می آورد
):
بار خدایا ای پروردگار آسمان بر افراشته و فضای نگاه داشته که آنرا جای گردش شب و روز و سیر خورشید و ماه و آمد و شد ستارگان گردنده قرار دادی،
و ساکنین آنرا گروهی از فرشتگانت گردانیدی که از عبادت و بندگیت خسته نمی شوند،
و ای پروردگار این زمین که آنرا جای آرمیدن مردم و محلّ آمد و رفت حشرات و چهارپایان
و آنچه بشما نمی آید از آنها که بچشم دیده میشود و آنها که (از بسیاری کوچکی) دیده نمی شود قرار دادی،
و ای پروردگار کوههای استواری که آنها را برای زمین میخها گردانیدی (تا از حرکت و جنبش محفوظ ماند) و برای آفریده ها تکیه گاه (تا از کانها و گیاهها و سائر مزایای آنها سود برند،
ای پروردگار توانا از تو درخواست می نمایم:) اگر ما را بر دشمنانمان غلبه دادی ستمگری را از ما دور گردان، و بحقّ و درستکاری استوارمان فرما،
و اگر دشمنان را بر ما تسلّط دادی شهادت را روزی ما گردانده از تباهکاری نگاهمان دار.
(
پس در ترغیب اصحاب خود بجنگ با دشمنان می فرماید:) کجا است جلوگیر از دشمن برای حفظ آنچه بر مردم لازم است،
و کجا است غیرتمند هنگام سختیها که اهل خود را رعایت بنماید.
(
اگر از جنگ رو بگردانید) ننگ در پشت سر شما است (هر که بشنود شما را سرزنش خواهد نمود) و (اگر در راه خدا با دشمنان دین جهاد کنید) بهشت پیش روی شما است (جایگاه شما در بهشت جاوید است
).