از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است در آغاز خلافتش:
خدای تعالی کتاب (قرآن کریم) را فرستاد راهنما (ی بندگان) در آن نیک و بد (اعتقاد و گفتار و کردار) را بیان فرموده، پس راه نیک را پیش گیرید تا (بخدا و رسول) هدایت شده راه ببرید، و از جانب بدی دوری گیرید تا در میان راه راست (که شما را بحقّ و حقیقت می رساند) راه بروید،
واجبات را بجا آورید، (نماز و روزه و خمس و زکوة و حجّ و امر بمعروف و نهی از منکر و سائر عبادات را محافظت کرده بکار بندید. تکرار این جمله برای تأکید و اهمیّت موضوع است) آنها را برای (نزدیک شدن به رحمت) خدا بجا آورید (نه از روی رئاء و خودنمایی) تا شما را ببهشت برساند، خداوند (در قرآن و سنّت پیغمبر اکرم) چیزی را که نامعلوم نیست (بلکه نزد همه آشکار است) حرام گردانید (پس جاهل بآن معذور نمی باشد) و آنچه را که عیب و نقصی در آن یافت نمی شود حلال فرمود، و احترام مسلمان را (بجهت عظمت اسلام) بر همه حرمتها فزونی داد، و بسبب اخلاص (در دین یعنی عبادت و بندگی بی رئاء) و توحید (یگانه دانستن خداوند متعال) حقوق مسلمانان را در مواضع خود بهم ربط داده است،
پس (بر شخص موحّد مخلص واجب است حقوق مسلمان را رعایت نماید، و گر نه با اخلاص و توحید و منافات دارد، لذا می فرماید:) مسلمان کسی است که مسلمانان از زبان و دست او سالم و آسوده باشند (زبان به دروغ و غیبت و بهتان نگشاید، و دست از آزار و ستم ببندد) مگر از روی حقّ (به گفته خدا و رسول) باشد، و زیان به مسلمان حلال نیست مگر آنچه را که خداوند واجب فرموده (چنانکه اگر مسلمانی را کشت واجب است قصاص و کشتن او و مانند آن)
بشتابید بواقعه ای که برای همه عمومیّت دارد و مخصوص بهر یک از شما است و آن مرگ است (آماده مرگ و رفتن از دنیا باشید) زیرا (گروهی از) مردم پیش روی شما هستند (از شما پیشی گرفته اند) و قیامت از پشت سر شما را میراند (مانند آنکه کاروانی از پیش رفته و عقب مانده ها را رئیس کاروان به تندی می برد تا به جلو رفته ها برساند، بنا بر این) سبک شوید (از زیر بارهای گران خود را رهائی داده به کاروان) ملحق گردید که اوّلی شما نگاه داشته شده، آخری شما را چشم براه می باشند (تا همگی گرد آمده یک باره به قیامت وارد شوید)
از خدا بترسید در باره بندگان و شهرهای او (بر کسی ستم نکرده به ویرانی و تباهکاری در زمین اقدام ننمائید) زیرا (در قیامت همه چیز را) از شما می پرسند حتّی از زمینها و چهارپایان (سؤال میکنند به چه جهت فلان مزرعه را ویران نموده و فلان خانه را بتصّرف خویش در آوردی، و یا برای چه از فلان شهر حرکت کرده در شهرهای شرک و کفر اقامت گزیدی، و روی چه اصلی حیوان زبان بسته ای را آزار دادی) و خدا را فرمان برده و او را نافرمانی ننمائید،
و هرگاه نیکی را دیدید آنرا دریابید (که بدنیا و آخرت شما سود می رساند) و هرگاه بدی را دیدید از آن دوری کنید (که شما را بعذاب گرفتار خواهد نمود).