برایتان همنشین و معاشری نیکو بودم. تا یارایم بود، کوشیدم که از پشت سر نگهبانتان شوم و از بندهای خواری آزادتان کردم و از چنبر ستم رهانیدم و این برای سپاسگزاری از آن اندک نیکی بود که از شما دیدم و چشم پوشی از آن همه زشتی که مرتکب شدید، که چشم دید و تن تحمل نمود.
ترجمه خطبه 159 نهج البلاغه
مطالب مرتبط
روایت
(امام در شهر کوفه خطاب به کوفیان فرمود).وصف کشور داری خویش:با شما به نیکویی زندگی کردم، و به قدر توان از هر سو نگهبانی شما دادم، و از بندهای بردگی و ذلّت شما را نجات داده، و از حلقه های ستم رهایی بخشیدم، تا سپاسگزاری فراوان من برابر نیکی اندک شما باشد، و چشم پوشی از زشتی های بسیار شما که به چشم دیدم و با بدن لمس کردم.