از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است (در اندرز و پرهیزکاری، و تهیئه توشه آخرت):
سپاس خداوندی را سزا است که سپاسگزاری را کلید یاد آوری خود و وسیله افزونی احسان و بخشش و رهبر نعمتها و بزرگواری خویش قرار داد (زیرا هر که او را سپاس گزارد یادش نموده، و احسان و نیکوئی بیشتر او را می یابد، و به نعمتهای بیشمار و بزرگواریش پی می برد).
بندگان خدا، روزگار بحاضرین می گذرد مانند گذشتن به گذشتگان (پیشینیان مردند شما نیز زنده نمی مانید) آنچه رفت (زندگانی گذشته) باز نمی گردد، و آنچه هست (از خوشی و بدی) همیشه پایدار نیست، رفتار آخر آن مانند اوّل آنست (با گذشتگان و آیندگان یک جور رفتار میکند) کارهایش از هم پیشی گرفته و نشانه هایش همراه هم هستند (کارهای آن زود نابود می گردد، پس خردمند از گردش روزگار عبرت گرفته بآن دل نبندد) پس (بطوری بسرعت دنیا رو بزوال و نیستی است که) گویا به قیامت حاضرید، شما را میراند مانند راندن ساربان شترهایش را که هفت ماه از زائیدن آنها گذشته و شیرشان خشک شده باشد (اینگونه شترها را بر اثر سبکی آنها بسختی و تندی می رانند، بخلاف شترهایی که در ماههای آخر آبستن می باشند که آنها را از روی مهربانی به آهستگی می برند)
پس کسیکه خود را بغیر (به خواهشهای نفس و آرایشهای دنیا) مشغول گرداند، در تاریکی های بدبختی سرگردان ماند، و در تباهکاریها آمیخته شود (که رهائی نیابد) و شیاطین و دیوهای او (گمراه کنندگان) او را بسر کشی وادار کنند، و کردار بدش را در برابر او بیارایند،
پس (ای کسیکه خود را بغیر مشغول ساخته ای بدان که) پایان پیشروان (به عبادت و بندگی) بهشت است، و پایان تقصیر کنندگان (گناهکاران) آتش.
(و چون بهشت جاوید جز با پرهیزکاری بدست نمی آید می فرماید:) بندگان خدا بدانید، تقوی و پرهیزکاری سرای حصار دار ارجمندی است، و گناه سرای حصار دار خوار که ساکن خود را (از بلاء و سختی) نگاه نمی دارد، و هر که بآن پناه برد حفظش نمی کند،
آگاه باشید بسبب پرهیزکاری نیش زهر دار گناهان دور میشود، و بیقین و باور (ایمان بخدا و رسول) پایان بلند مرتبه (بهشت جاوید) بدست می آید.
بندگان خدا از خدا بترسید، از خدا بترسید در ارجمندترین اشخاص نزد خودتان و دوستترین آنها پیش شما (بفکر و اندیشه خود باشید، زیرا آشکار است که هر کسی خویشتن را از همگان ارجمندتر و دوستتر می دارد) زیرا خداوند برای شما دین حقّ را آشکار نموده، و راههای آنرا روشن گردانیده (راه نیک و بد را در قرآن کریم بیان فرموده و سخنان پیغمبر و اوصیاء آن حضرت را در دسترس قرار داده) پس (کار خود را آسان مشمارید که پس از مرگ یا) شقاوت و بدبختی همراه است (برای کسیکه بدستور خدا و رسول رفتار نکرده) یا سعادت و خوشبختی همیشگی (برای آنکه پیرو خدا و رسول بوده).
پس در روزهای نابود شونده (دنیا) برای روزهای باقی (آخرت) توشه بردارید که راه توشه برداشتن را بشما نموده اند (خداوند سبحان در قرآن کریم سوره 2 آیه 197 می فرماید: «الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِیهِنَّ، الْحَجَّ فَلا رَفَثَ ...» یعنی توشه بردارید و بهترین توشه پرهیزکاری است، و ای خردمندان از من بترسید و پرهیزکار باشید) و به کوچ کردن (از این جهان) مأمورید، و برای رفتن شما (از دنیا) شتاب میکنند، پس شما مانند سوارانی هستید ایستاده که (آماده رفتن می باشید، و) نمی دانید کی به رفتن مأمور خواهید شد (از این جهان خواهید رفت).
آگاه باشید چه کار است با دنیا کسیرا که برای آخرت آفریده شده و چه میکند با دارائی کسیکه بزودی آنرا از او می گیرند، و زیان گناه و باز پرسی آن برای او باقی می ماند (پس خردمند برای دوستی دنیا این همه تلاش نکرده و برای گرد آوردن دارائی بسیار کوشش ننموده عمر عزیز خویش را بیهوده صرف نمی نماید).
بندگان خدا، آنچه خداوند وعده داده از نیکوئی و پاداش (اطاعت و بندگی) رها کردنی نیست (زیرا فضل و احسان خداوند بزرگترین و بهترین احسان است) و آنچه که نهی فرموده از بدی و کیفر (معصیت و نافرمانی) خواستنی نیست (زیرا کیفر خداوند سختترین کیفرها است)
بندگان خدا بر حذر باشید از روزی که در آن اعمال رسیدگی میشود (روز نامه گفتار و کردار هر کس را دیده کوچکترین نیک و بد آنها را وارسی خواهند نمود) و اضطراب و نگرانی در آنروز بیشمار است، و کودکان در آن پیر میشوند (در قرآن کریم سوره 73 آیه 17 می فرماید: «فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ کَفَرْتُمْ یَوْماً یَجْعَلُ الْوِلْدانَ شیباً» یعنی اگر کافر شوید چگونه پرهیز می کنید از روزی که کودکان را پیر می کنید، اشاره باینکه روزی است بسیار سخت و ترسناک).
بندگان خدا بدانید، دیده بانانی از خودتان و جاسوس هایی از اندامتان بر شما هست (چنانکه در قرآن کریم سوره 24 آیه 24 می فرماید: «یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسنَتُهُمْ وَ أَیْدیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بما کانُوا یَعْمَلُونَ» یعنی روز رستخیز زبانها و دستها و پاهای ایشان بر آنها گواهی دهند بآنچه را که بجا می آورند) و (از فرشتگان) نگاه دارنده هایی هستند که از روی راستی کردار و شماره نفسهایتان را ضبط می نمایند (می نویسند، چنانکه در قرآن کریم سوره 50 آیه 16 می فرماید: «نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِید إِذْ یَتَلَقَّی الْمُتَلَقِّیانِ عَنِ الْیَمِینِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِیدٌ ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ» یعنی ما به انسان از رگ گردن نزدیکتریم، هنگامیکه دو فرشته فرا می گیرند و همیشه یکی از راست و یکی از چپ با او است، هیچ سخنی نمی گوید مگر اینکه نزد او است نگهبان آماده. و این برای اتمام حجّت است و گر نه خداوند بهمه جزئیّات آگاه است) تاریکی شب تار شما را از این فرشتگان نمی پوشاند و در بزرگ محکم بسته شده شما را از آنها پنهان نمی گرداند (خلاصه همیشه و در هر جا با شما همراه هستند) و (چون دنیا گذران است) فردا (مرگ) به امروز نزدیک است.
امروز با آنچه در آن است (از خوشی و بدی و سود و زیان) می گذرد، و فردا از پی آن می آید، پس (نزدیک بودن فردا و رسیدن مرگ طوری است که) گویا هر مردی از شما بمنزل تنهائی خود و گودال گور خویش از زمین رسیده است، پس شگفتا از خانه تنهائی و منزل ترسناک و جای بی کسی،
و گویا صیحه (آواز بلند روز رستخیز که همه را زنده میکند) به گوش شما رسیده است، و قیامت شما را دریافته، و برای حکم بین حقّ و باطل نمایان شده اید (از قبرها بیرون آمده اید) در حالیکه از شما نادرستیها و بهانه ها (ی بیجا و دلیلهای بیهوده) دور گشته و از بین رفته، و حقائق بشما ثابت گردیده، و هر امری (نیک یا بد) از شما بمواضع خود باز می گردد (خلاصه در آنروز آنچه حقّ و حقیقت است واقع میشود، و آنچه رسیدنی است از پاداش و کیفر خواهد رسید)
پس از عبرتها (مرگ و سختیهای بعد از آن) پند گیرید، و از تغییر روزگار اندرز گرفته آگاه شوید، و از بیم کردن (خدا و رسول) سود ببرید (کاری کنید که از عذاب الهیّ خود را برهانید).