خدایش مهلت داد تا با جماعت غفلت زدگان در پی هوای خویش باشد و با گناهکاران شب را به روز رساند، بی آنکه به قصد هدفی در راهی گام زند یا امامی او را به مقصد و مقصودی کشاند. تا کیفر نافرمانیهایشان را برایشان آشکار کرد و از پرده غفلتها بیرونشان آورد، در این هنگام، روی به چیزی نهادند که به آن پشت کرده بودند -یعنی آخرت- و به چیزی که به آنان پشت کرده بود، روی نمودند. پس، از آنچه در طلبش بودند، سودی نبردند و از آنچه نیاز خود بدان برآورده بودند، فایدتی حاصل نکردند. من شما و خود را از چنین حالتی بر حذر می دارم.
هر کس باید از عمل خود سود برد. اهل بصیرت کسی است که بشنود و بیندیشد و بنگرد و ببیند و از حوادث عبرت گیرد، سپس به راهی روشن قدم نهد. از فرو غلطیدن در پرتگاهها و گم شدن در کوره راهها دوری گزیند. و با اعمالی چون به بیراهه رفتن و در سخن حق تحریف نمودن و از گفتن حقیقت ترسیدن، گمراهان را بر زیان خویش یاری نکند.
ای آنکه سخن مرا می شنوی، از مستیت به هوش آی و از خواب گران غفلت بیدار شو و از شتابکاریت بکاه و نیک بیندیش در آنچه از زبان پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) به تو رسیده است. سخنانی که از آنها گزیری و گریزی نیست. از کسی که با سخن پیامبر مخالفت می ورزد و به سخن دیگری گرایش می یابد، دوری گزین و او را با هر چه خود را بدان خشنود می سازد به حال خود واگذار.
نازش و تفاخر را رها کن و کبر و نخوت را فرو نه و به یاد گورت باش که آنجا گذرگاه تو خواهد بود. هر چه کرده ای، همان گونه کیفر بینی و هر چه کشته ای همان می دروی و هر چه امروز پیشاپیش فرستاده ای، فردا فراروی تو نهند. جای پای استوار کن و برای آن روز توشه ای بیندوز. بترس، بترس، ای آنکه سخن مرا می شنوی و بکوش، بکوش ای انسان غافل. [کسی تو را چون خدای آگاه خبر ندهد.]
یکی از احکام خداوند در قرآن حکیم، که انجام دادن آن سبب ثواب و ترکش موجب عقاب است و خشنودی و خشم خدا را در پی دارد، این است که بنده را سود نکند که خود را در عبادت به رنج افکند و در اعمالش خلوص نیت به خرج دهد، آن گاه که از دنیا بیرون رود خدایش را ملاقات کند، در حالی که، یکی از این گناهان به گردن او باشد و از آن توبه نکرده باشد و آنها چنین اند: در عبادتی که خداوند برای او مقرر کرده کسی را شریک خدا قرار دهد، یا خشم خود را فرو نشاند به کشتن دیگری یا کار زشتی را که دیگری مرتکب شده بر زبان راند، یا حاجت خود را با گذاشتن بدعتی در دین برآورده سازد یا با مردم دورویی کند یا دو زبانی.
در اینها تعقل کن زیرا هر مثل نشان دهنده همانند خود است. چهارپایان، همه همّشان شکمشان است و درندگان، همه همّشان تجاوز و حمله به دیگران است و زنان همه همّشان آرایش این جهان و فساد کردن در آن است. و مؤمنان مردمی فروتن هستند و مؤمنان مردمی مهربان هستند و مؤمنان از خدای ترسان هستند.