از سخنان آن حضرت علیه السّلام است (در نهی از شنیدن غیبت و اینکه نباید به گفتار بدگو گوش فرا داد):
ای مردم، هر که برادر (هم کیش) خود را شناخت و دانست که در دین (اعتقادات) محکم و استوار است و در گفتار و کردار در راه راست قدم می نهد، نباید گفتار (بد گوئی) مردم را در باره او گوش بدهد،
آگاه باشید (اثر زیان کلام از زیان تیر سختتر و بیشتر است، زیرا) گاهی تیر انداز تیر می اندازد و تیرها بخطاء می رود، و (لیکن) کلام بی اثر نمی ماند (اگر چه دروغ باشد) و باطل و نادرست آن (اگر چه) از بین می رود، و (لیکن گناه آن از برای گوینده باقی و برقرار است، زیرا) خداوند (گفتار را) شنوا و گواه است.
آگاه باشید میان حقّ و باطل (فاصله ای) نیست مگر (بقدر) چهار انگشت. معنی این فرمایش را از امام علیه السّلام پرسیدند، حضرت (در پاسخ) انگشتهای خود را بهم چسبانده بین گوش و چشمش نهاد، پس از آن فرمود:
باطل و نادرست آنست که بگوئی شنیدم، و حقّ و درست آنست که بگوئی دیدم (بنا بر این مؤمن نباید در عیب همکیشان به گفتار شخص فاسق و مردم بد گو اگر چه راست بگویند اعتماد نموده بمجرّد شنیدن پیش از دیدن زبان به افشاء آن گشاید).