هم دنیا و هم آخرت مطیع و منقاد خداوندند و زمامشان به دست اوست. آسمانها و زمینها، کلیدهای خود را تسلیم او نموده اند. درختان سبز و خرم هر بامداد و شامگاه در برابر او خاضع اند و برای او از شاخه های خود آتشهای تابناک، از گلها و میوه ها، می افروزند و به فرمان او و مشیت اوست که میوه های رسیده به بار می آورند.
و کتاب خدا در میان شماست، گویایی است که زبانش از گفتن در نمی ماند. سرایی است که ارکانش ویران نمی شود. پیروزمندی است که یارانش به هزیمت نمی روند.
او را به هنگامی که در میان مردم پیامبرانی نبود به رسالت فرستاد. مردم هر یک در کار دین سخنی می گفتند پس، محمد (صلی اللّه علیه و آله) را در پی رسولان بفرستاد و وحی را بدو پایان بخشید. او در راه خدا با کسانی که از خدا اعراض کرده بودند و نیز کسانی که برایش شریک و همانند قرار داده بودند، جهاد کرد.
دنیا منتهای دیده نابیناست، که نگاهش از آن درنمی گذرد و آنچه را، که در آن سوی آن است، نمی بیند. آنکه اهل بصیرت است، دیدگان گشوده و می داند که در آن سوی آن، سرای آخرت است. اهل بصیرت از دنیا دل بر می کند و آنکه دیده باطنش نابیناست، از آن دل برنمی کند. بینا برای آخرت توشه برمی گیرد و نابینا برای زندگی دنیا.
بدانید که هر که را هر چه باشد، روزی از آن سیر می شود و ملول می گردد. تنها زندگی است که از آن سیر نمی شود، زیرا در مرگ، راحت و آسودگی نمی یابد. و آن سخن حکمت است که زندگی دل مرده است و بینایی دیده نابینا و شنوایی گوش ناشنوا و سیراب کردن است تشنه را و در همه آن بی نیازی است و سلامت.
کتاب خداست، که به یاری آن حق را می بینید و می گویید و می شنوید. برخی از آن، برخی دیگر را تفسیر می کند و برخی از آن، به برخی دیگر شهادت می دهد. در دین خدا اختلاف ندارد و پیرو خود را از خدا منحرف نگرداند.
شما در کینه وری میان خود مصالحه کرده اید. دوستیهایتان همانند گیاهی است که در پارگین می روید، با ظاهری سبز و خرم و باطنی بدبو و رنج آور، اگر با یکدیگر راه صفا و دوستی می سپرید، انگیزه آن دوستی، آمال و آرزوهاست و اگر با یکدیگر دشمنی می ورزید به انگیزه گرد آوردن مال و خواسته است. شما را آن ناپاک، [یعنی شیطان] سر گردان ساخته و، فریبش، گمراه کرده است. خداوند است که از او برای شما و برای خود یاری توانم خواست.