از خطبه های آن حضرت علیه السّلام است (در سپاس خداوند و اشاره به بعضی از اوصاف او):
قسمت أول خطبه:
سپاس می گزاریم خدا را بر آنچه گرفت و آنچه داد و آنچه احسان نمود و آنچه آزمایش فرمود (چون هر چه خدا بخواهد طبق حکمت و مصلحت بوده و آن نعمت است، بنا بر این در هر حال باید شکر و سپاس او را بجا آورد)
او است بهر نهانی آگاه و بهر سرّ و اندیشه ای بینا، و بآنچه که در سینه ها پنهان و بآنچه که چشمها دزدانه نگاه میکند دانا (بجزء و کلّ و آشکار و نهان احاطه دارد)
و گواهی می دهیم که خدائی جز او نیست، و محمّد -صلّی اللَّه علیه و آله- برگزیده و مبعوث از طرف او است، چنان گواهی که نهان با آشکار و دل با زبان موافقت دارد (نه به زبان گفته و در دل باور نداشته باشیم).
قسمت دوم از این خطبه است (در بی وفائی دنیا و وصیّت بتقوی و پرهیزکاری):
سوگند بخدا مطلب بسیار مهمّی است، حقیقت است و درست نه بازی و شوخی، و راست است نه دروغ، و نیست این مطلب مهمّ مگر مرگ که هر که را خواند شنوانید، و هر که را راند با شتاب است،
پس بسیاری مردم (و دارائی و ریاست و زیور ایشان) ترا فریب ندهد که دیده ای کسیرا که پیش از تو بوده و دارائی گرد آورده و از فقر و درویشی دوری می جسته و با داشتن آرزوی دراز از عواقب امر مطمئنّ بوده و بسر رسیدن عمر را بعید می دانسته، چگونه مرگ او را رسیده و از وطنش ربوده و از آسایشگاهش خارج نموده بر چوبهای مرگ (تابوت) حمل شده و مردم او را از دست هم می گرفتند و بر دوشها نهاده و با انگشتها نگاه می داشتند،
آیا ندیدید کسانی را که آرزوی فراوان داشتند و بنای استوار می ساختند و دارائی بسیار گرد می آوردند، چگونه بسر بردند در خانه های گور، و آنچه گرد آوردند تباه و اموالشان نصیب ارث برنده ها شد، و زنهاشان همسر دیگران گردیدند، نمی توانند بکار نیکو (عبادت و بندگی) بیفزاید و نه از بدی (گناهی که مرتکب شده اند) معذرت خواسته رضاء و خوشنودی طلبند (چون بعد از مردن توبه و بازگشت پذیرفته نیست).
پس کسیکه تقوی و پرهیزکاری را شعار قلبش قرار داد در خیر و نیکوئی از دیگری پیشی گرفت و کردارش رستگار گردید، غنیمت دانید بهره های تقوی و پرهیزکاری را و کار کنید برای بهشت کاری که آنرا نصیبتان سازد،
زیرا دنیا برای اقامت و باقی ماندن شما خلق نشده، بلکه گذرگاه است تا از آن راه توشه بردارید اعمال را برای قرارگاه همیشگی (آخرت) پس (برای کوچ کردن) از آن شتاب کننده باشید (زیرا سستی در آن موجب غفلت و باز ماندن از مقصد است) و برای مفارقت مرکبها را آماده گردانید (بدستور خدا و رسول رفتار نمائید تا رستگار شده برای رفتن حاضر باشید).