و از سخنان آن حضرت است که در میدان نبرد به یاران خود فرمود:
هر یک از شما که هنگام برخورد با دشمن در خود دلاوری دید، و از یکی از برادرانش بد دلی، باید برادر خود را از دشمنانش نگاهدارد، به خاطر فضیلت دلیری که بر او دارد. و به دفاع از او برآید، آن چنانکه خود را می پاید. پس اگر خدا خواست او را همچون وی -دلیر- نماید.
همانا، مرگ طالبی شتابنده است، و آن کس که برجای است، از دستش نرود، و آن که گریزنده است از آن نرهد. همانا، گرامیترین مرگ ها کشته شدن -در راه خدا است-. بدان کس که جان پسر ابو طالب در دست او است، هزار مرتبه ضربت شمشیر خوردن بر من آسانتر است، تا در بستر مردن.
گویی شما را می نگرم، صفیر زنان و در حال فرار، چون گله ای از سوسمار -که می خزند و تنشان به هم می ساید، و آوایی نرم از آن برمی آید-. نه حقّی را می گیرید و نه ستمی را باز می دارید. اینک شمایید و راهی که پیش روی دارید. رهایی از آن کسی است که خود را به خطر افکند، و تباهی از آنکه در کار درنگ کند.