تا این که خدا محمّد (صلی اللّه علیه و آله) را برانگیخت، گواهی دهنده، مژده رساننده و ترساننده. بهترین آفریدگان، آن گاه که خردسال می نمود، و نژاده تر هنگامی که کهن سال بود، پاکیزه تر پاکیزگان در خوی، و گاه بخشش، ابر برابر دستش خشک می نمود.
پس دنیا برای شما شیرین نبود، و دوشیدن پستان آن آسان نمی نمود، تا آنکه آن را شتری دیدید مهارش گسسته و جنبان، از لاغری میانبندش لرزان. حرام نزد گروهی نادشوار، چون سودن دست بر درخت سدر پیراسته از خار، و حلال از دسترس دور و ناپدیدار، و به خدا سوگند، بدان دولت رسیدید - که خواهان آنید- و تا مدّتی معیّن در آن بمانید.
پس -کنون- پهنه زمین برای شما خالی است، و آن را نگاهبانی نیست. دست شما در آن گشاده است، و دست زمامداران - حقیقی- از شما بازداشته، شمشیر شما بر آنان مسلّط است و شمشیر آنان از شما نگاهداشته.
همانا، هر خونی را خونخواهی است و هر حقّی را خواهانی. همانا، خونخواه ما چنان کند که داور در باره خود آن کند. او خداست که هر کس را خواهد از دست او نجهد و آن که گریزد، از او نرهد. سوگند به خدا، ای فرزندان امیّه که در اندک زمانی دنیا را ببینید در دست دیگران، و در خانه دشمنان.
آگاه باشید که بیناترین چشمها، چشمی است که نگاه خود را به سوی خوبی گشاید. آگاه باشید که شنواترین گوشها گوشی است که پند را فرا گیرد و قبول نماید. ای مردم روشنی از زبانه چراغ واعظی طلبید که پند خود را کار بندد، و از زلال چشمه ای آب برکشید که از تیرگی پالوده بود.
بندگان خدا در نادانی خود میارمید، و رام هوسهای خود مگردید که فرود آینده بدین منزل، بر لب آبکندی فرود آمده است بیقرار، ریزان و ناپایدار. آنچه موجب تباهی اوست به پشت خود برمی دارد، و از جایی به جایی می رساند، به خاطر رایی که آن را پی در پی تازه می گرداند، و می خواهد چیزی را که نمی چسبد بچسباند، و آن را که نزدیک نمی آید به نزدیک کشاند. خدا را، مبادا که شکایت برید بدان که حاجت شما را روا ننماید، و گرهی را که با رأی نادرست محکم کرده نگشاید.
همانا، بر امام نیست جز آنچه از امر پروردگار به عهده او واگذار شده: کوتاهی نکردن در موعظت، و کوشیدن در نصیحت، و زنده کردن سنّت، و جاری ساختن حدود بر مستحقّان، و رساندن سهم های -بیت المال- به در خور آن.
پس به سوی - کشتزار- دانش بشتابید، پیش از آنکه بوته، آن خشک شود، و پیش از آنکه به خود پردازید و فرصت گرفتن علم از منبع آن و اهل آن از دست رود، و از کار زشت باز ایستید و دیگران را از آن بازدارید، چه، به باز ایستادن پیش از بازداشتن مأمورید.