تا این که محمد (صلی اللّه علیه و آله) را به رسالت فرستاد. گواه، مژده دهنده و بیم دهنده. او در خردسالی بهترین مردمان بود و چون به سن کمال رسید، برگزیده ترین آنها. به سرشت، پاکتر از همه پاکان بود. باران نرم بخشش او بیش از هر بخشنده ای تشنگان را سیراب می نمود.
پس، دنیا به کامتان شیرین نگردید و خوردن شیر پستانهایش برایتان میسّر نشد، مگر آن گاه که آن را چون اشتری یافتید، گسسته مهار، که از لاغری تنگش سست و لغزان بود.
در نزد اقوامی، حرامش به مثابه درخت سدری از خار پیراسته و حلالش دور از دسترس و نایاب. به خدا سوگند، که دنیای شما چونان سایه ای است تا زمانی معین بر زمین گسترده. عرصه زمین خالی افتاده و بی صاحب و، دست شما بر آن گشاده، و دست پیشوایان واقعی را بر شما بسته اند، زیرا شمشیرهای شما بر آنان مسلط است و شمشیرهای آنها از شما برداشته.
بدانید، که هر خونی را طلب کننده خونی است و هر حقی را جوینده ای. آنکه به خونخواهی ما بر می خیزد، در میان شما چنان داوری کند که گویی در حق خود داوری می کند.
او خدایی است که هر که را که خواهد که به دست آورد، توان گریختنش نیست و هر که بگریزد از او رهایی نیابد. ای بنی امیه، به خدا سوگند می خورم، که بزودی دنیا را خواهید یافت که در دست دیگری است غیر از شما و، در سرای دشمنان شماست.
بدانید، که بیناترین چشمها، چشمی است که نظرش در خیر باشد و شنواترین گوشها گوشی است که پند نیوشد و بپذیرد. ای مردم از شعله چراغ آن اندرز دهنده ای که خود به آنچه می گوید عمل می کند فروغ گیرید. و از آن چشمه ای آب برگیرید که آبش صافی و گواراست نه تیره گون و گل آلود.
ای بندگان خدا، به نادانیهای خود میل و اعتماد مکنید و در پی هواهای نفس مروید، که آنکه در چنین منزلی فرود آید، به کسی ماند که بر کناره آب برده رودی فرود آمده که هر لحظه بیم فرو ریختنش باشد. بار هلاکت خود را بر دوش گرفته از جایی به دیگر جای می برد. زیرا هر بار رأیی دیگر می دهد و می خواهد چیزی را که سازوار نیست، سازوار سازد و آنچه به نزدیک نمی آید به نزدیک آورد. خدا را، شکایت به نزد کسی مبرید که اندوه شما نزداید و نیازتان بر نیاورد. و آنچه را که برای شما مبرم و محکم است با رأی فاسد خود نقض کرده بشکند.
هر آینه، آنچه بر عهده امام است، این است که آنچه را که خداوند به او فرمان داده به جا آورد: چون، رساندن مواعظ و سعی در نیکخواهی و احیای سنت پیامبر و اقامه حدود خدا بر کسانی که سزاوار آن هستند و ادای حق هر کس از بیت المال.
پس به تحصیل علم بشتابید، پیش از آنکه کشته اش خشک شود. و پیش از آنکه به خود پردازید و از بر گرفتن ثمره علم از صاحبان حقیقیش محروم مانید. خود مرتکب کارهای ناپسند مشوید و دیگران را از ارتکاب آن باز دارید. زیرا شما مأمور شده اید که نخست خود از منکر بپرهیزید و سپس، دیگران را از ارتکاب آن نهی کنید.