[hadith]و من کلام له (علیه السلام) کلّم به عبدَ الله بن زمعة و هو من شیعته، و ذلک أنه قَدمَ علیه فی خلافته یطلب منه مالا، فقال (علیه السلام):
إِنَّ هَذَا الْمَالَ لَیْسَ لِی وَ لَا لَکَ، وَ إِنَّمَا هُوَ فَیْءٌ لِلْمُسْلِمِینَ وَ جَلْبُ أَسْیَافِهِمْ؛ فَإِنْ شَرِکْتَهُمْ فِی حَرْبهِمْ کَانَ لَکَ مِثْلُ حَظِّهِمْ، وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَیْدیهِمْ لَا تَکُونُ لِغَیْرِ أَفْوَاهِهِمْ.[/hadith]
ترجمه (محمد دشتی):
(عبد الله بن زمعة از یاران امام بود و درخواست مالی داشت، در جوابش فرمود):
احتیاط در مصرف بیت المال:
این اموال که می بینی نه مال من و نه از آن توست، غنیمتی گرد آمده از مسلمانان است که با شمشیرهای خود به دست آوردند، اگر تو در جهاد همراهشان بودی، سهمی چونان سهم آنان داشتی، و گر نه دسترنج آنان خوراک دیگران نخواهد بود.
واژگان (عمران علی‌زاده):
-
جَلب: چیزی که از محلهای مختلف جمع شده
-
جَناة: گردآوری شده
-
أفواه: دهانها
-