[hadith]وَ قَالَ (علیه السلام): مَعَاشرَ النَّاس، اتَّقُوا اللَّهَ، فَکَمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ مَا لَا یَبْلُغُهُ، وَ بَانٍ مَا لَا یَسْکُنُهُ، وَ جَامِعٍ مَا سَوْفَ یَتْرُکُهُ، وَ لَعَلَّهُ مِنْ بَاطِلٍ جَمَعَهُ وَ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ، أَصَابَهُ حَرَاماً وَ احْتَمَلَ بهِ آثَاماً، فَبَاءَ بوِزْرِهِ وَ قَدمَ عَلَی رَبِّهِ آسفاً لَاهِفاً، قَدْ خَسرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةَ "ذلِکَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبینُ".[/hadith]
ترجمه (محمد دشتی):
ضرورت توجّه به فنا پذیری دنیا (اخلاقی، اقتصادی):
و درود خدا بر او، فرمود: ای مردم از خدا بترسید، چه بسا آرزومندی که به آرزوی خود نرسید، و سازنده ساختمانی که در آن مسکن نکرد، و گرد آورنده ای که زود آنچه را گرد آورده رها خواهد کرد، شاید که از راه باطل گرد آورده، و یا حق دیگران را باز داشته، و با حرام به هم آمیخته، که گناهش بر گردن اوست، و با سنگینی بار گناه در می گذرد، و با پشیمانی و حسرت به نزد خدا می رود که: «در دنیا و آخرت زیان کرده و این است زیانکاری آشکار».