[hadith]وَ قَالَ (علیه السلام): مَعَاشرَ النَّاس، اتَّقُوا اللَّهَ، فَکَمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ مَا لَا یَبْلُغُهُ، وَ بَانٍ مَا لَا یَسْکُنُهُ، وَ جَامِعٍ مَا سَوْفَ یَتْرُکُهُ، وَ لَعَلَّهُ مِنْ بَاطِلٍ جَمَعَهُ وَ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ، أَصَابَهُ حَرَاماً وَ احْتَمَلَ بهِ آثَاماً، فَبَاءَ بوِزْرِهِ وَ قَدمَ عَلَی رَبِّهِ آسفاً لَاهِفاً، قَدْ خَسرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةَ "ذلِکَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبینُ".[/hadith]
جلوه تاریخ درشرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 8، ص110
قال: معاشر الناس، اتّقوا الله، فکم من مومل ما لا یبلغه، و بان ما لا یسکنه، و جامع ما سوف یترکه، و لعلّه من باطل جمعه، و من حق منعه، اصابه حراما، و احتمل به آثاما، فباء بوزره، و قدم علی ربه، آسفا لاهفا، قد «خَسرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةَ ذلِکَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبینُ».
«فرمود: ای گروه مردمان از خدای بترسید، چه بسا آرزومند که به آرزوی خویش نرسد و چه بسا سازنده ای که در ساختمان خود سکونت نکند و بسا گرد آورنده که به زودی آن را رها کند، شاید که از راه باطل گرد آورده باشد و آن را از حق باز داشته باشد، از حرام به دست آورده و گناهانی بر او بار شده است و با گرانی گناه باز گردید و با اندوه و دریغ نزد خدای خویش رسید، بدون تردید «زیان کار این جهان و آن جهان و این است زیان آشکار.»
