از نامه های آن حضرت است به عبد اللّه بن عباس فرماندارش در بصره:
بدان که بصره جای ورود شیطان، و کشتزار فتنه است، مردمش را به احسان امید ده، و گره ترس را از قلوبشان باز کن.
به من خبر رسیده که با بنی تمیم درشتی کرده ای و از در خشونت در آمده ای، بنی تمیم جمعیتی هستند که ستاره ای از ایشان غروب نکرد مگر اینکه ستاره ای دیگر به جایش طلوع نمود، کسی در زمان جاهلیت و اسلام به کینه جویی بر ایشان پیشی نگرفته، اینان را با ما خویشاوندی متّصل و نزدیکی خاص است، ما را در صله رحم با آنان اجر است، و در قطع رحم مؤاخذه.
ابو العباس خدایت رحمت کند، در آنچه بر زبان و دستت از خیر و شرّ جاری شود مدارا کن، که هر دو در این زمینه شریکیم، و در حسن ظنّم به وجود خودت پایدار باش، و کاری مکن که نظرم از تو برگردد. و السلام.