ستایش خداوندی را که آثار سلطنت و جلال و بزرگی خود را آشکار ساخت، به گونه ای که دیدگان را از شگفتیهای قدرتش حیران ساخت و اندیشه ها را از شناخت کنه صفتش بازداشت.
و شهادت می دهم که خدایی جز خدای یکتا نیست. شهادتی که از ایمان و یقین و اخلاص و فرمانبرداری مایه گیرد.
و شهادت می دهم که محمد بنده او و پیامبر اوست. او را به هنگامی فرستاد که نشانه های رستگاری از میان رفته بود و راههای دین پوشیده بود. پس، حق را هویدا ساخت و مردم را اندرز داد و به راه راست راه نمود و به میانه روی فرمان داد. درود خدا بر او و خاندانش باد.
ای بندگان خدا، بدانید که خداوندتان بیهوده نیافریده و چون اشتران بی ساربان رها ننموده، مقدار نعمتی را که ارزانیتان داشته می داند و نیکیهایش را در حق شما شماره کرده است. پس، پیروزی را از او بجویید و روان شدن نعمتها را از او بخواهید و هر چه خواهید از او بطلبید. عطا و بخشش او را درخواست کنید.
حجابی نیست که شما را از او جدا سازد و دری نیست که بر روی شما بسته ماند. او در همه جا هست، در هر لحظه و زمان هست، با آدمیان و پریان هست.
بخشش در خزانه اش رخنه پدید نیاورد و هر چه عطا کند از داراییش نکاهد. خواهندگان هر چند خواهند مالش را به پایان نرسانند، آنکه خواستار نیل عطای اوست هرگز به پایان گنجینه اش نرسد.
کسی او را از پرداختن به دیگری مانع نیاید و آوازی او را از آواز دیگر مشغول نسازد. بخشیدن نعمتی از گرفتن نعمت دیگر منصرفش نکند.
آنجا که خشم گیرد از رحمت چشم نپوشد و آمرزش یکی از عقاب دیگری بازش ندارد. پنهان بودنش، پرده آشکار شدنش نیست و آشکار بودنش او را از نهان بودنش جدا نکند.
نزدیک است و دور از دسترس. بالاست و با همه نزدیک. آشکار است و پنهان است. پنهان است و آشکار است. همه را پاداش دهد و کس او را پاداش ندهد. آفریدگان را به چاره گری نیافرید و از آنان به سبب رنج و ملال یاری نخواست.
ای بندگان خدا، شما را به ترس از خدا سفارش می کنم، که ترس از خدا به مثابه مهار شماست و نیز سبب برپایی شماست. به ریسمانهای محکم تقوا درآویزید و به حقایق آن چنگ بزنید تا شما را به مواضع نهانی آسودگی برد. و به اوطان وسعت و فراخی سوق دهد و به حصارهای استوار و منازل عزت بکشاند. در روزی که از حیرت چشمها در چشمخانه ها بگردد و همه جا را تاریکی فراگیرد و شتران آبستن بی نگهبانی رها شوند.
و در صور دمیده شود و جانها از تنها بیرون آیند و زبانها لال گردد و کوههای بلند و صخره های استوار خرد شده و بریزند آنسان، که از دور چون سرابهای لرزان در نظر آیند و آبادیها، زمینی خشک و هموار شوند. در آن روز، شفیعی نیست که شفاعت کند و دوستی نیست که به دفاع برخیزد و هیچ پوزشی سودمند نیفتد.