از خطبه های آن حضرت است که در آن درود فرستادن بر پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله) را تعلیم می دهد:
بار خدایا، ای گستراننده زمینهای گسترده، و نگاه دارنده آسمانهای بر افراشته، و ای آفریننده دلها بر اساس فطرت، چه بدبخت آن و چه خوشبخت آن،شریفترین درودهایت، و افزونترین برکاتت را بر محمّد بنده و رسول خود قرار ده، رسولی که ختم کننده نبوت، و باز کننده راههای بسته، و آشکار کننده حق بر مبنای حق است،
پیامبری که خروشهای باطل را دفع، و حمله های گمراهی را شکست، چنان که سنگینی رسالتی را که بر عهده گرفت با قدرت پیش برد، به امر تو قیام نمود، و در راه رضای تو شتافت، بدون اینکه از پیشی گرفتن بماند، و در عزمی که داشت سستی ورزد.
وحی تو را ضبط نمود، عهدت را حفظ نمود، بر اجرای فرمانت اقدام ورزید، تا آتش دانش طلب را بر افروخت، و راه حق را برای اشتباه کار روشن ساخت، و دلهایی که در فتنه ها و گناهان غرق شده بود به وسیله او هدایت شد. پیامبری که نشانه های واضح را بر پا کرد، و احکام نورانی را ابلاغ نمود. او امین درستکار تو، و خزینه دار دانش سرّی تو، و شاهد تو در روز قیامت، و پیامبر به حق ات، و فرستاده ات به سوی خلق بود.
خداوندا، جایی وسیع در سایه رحمتت برای او بگشا، و او را از خیر فراوان و اجری از فضل و کرمت مرحمت فرما. الهی، بنای او را بر بنای بنا کنندگان فضیلت بلند گردان، و مرتبه اش را نزد خود گرامی دار، و نورش را کامل ساز، و او را در عوض رسالت چنین پاداش ده: شهادتش را مقبول، گفتارش را پسندیده، منطقش را عدل، و سخنش را جدا کننده بین حق و باطل قرار ده.
خداوندا، بین ما و او در جایی که زندگیش نیک، و نعمتش بی زوال، و خواهشهایش بر آورده، و هوسهایش لذت بخش، و آسایشش فراوان، و در منتهای آرامش با ارمغانهای کرامت است جمع فرما.