از خطبه های آن حضرت است که در روز فطر در نکوهش دنیا ایراد کرده است:
خدای را سپاس که رحمتش را جای نومیدی نیست، و نعمتش فراگیر است، به آمرزشش یأس راه ندارد، و در بندگیش عار و ننگ نمی باشد. خدایی که رحمتش زایل نمی گردد، و نعمتش مفقود نمی شود.
دنیا خانه ای است که فنا بر آن مقدر شده، و بر اهلش کوچیدن حتم گشته، در کامها شیرین و در نظرها سبز و خرّم است، به سوی خواهانش شتابان می آید، و در دل نظر کننده اش عشق خود را جا می کند. از این دنیا با بهترین توشه ای که فراهم نموده اید کوچ کنید، و فوق اندازه کفاف در آن نخواهید، و بیش از آنچه برای زندگی لازم است از آن نطلبید.