از خطبه های آن حضرت است در نکوهش یاران، و دعوت به جهاد:
به مردمی گرفتار شده ام که دستورم را پیروی نمی کنند، و دعوتم را پاسخ نمی گویند.
ای بی ریشه ها، برای یاری حق به انتظار چه هستید، آیا دینی نیست که شما را متحد کند؟ غیرتی ندارید که خشم شما را به حرکت در آورد؟
فریاد زنان در بین شما می ایستم، و با صدای بلند از شما یاری می خواهم، سخنم را گوش نمی دهید، و فرمانم را نمی برید تا وقتی که بدی عاقبت امور آشکار شود.
انتقام خونی را به وسیله شما نمی توان گرفت، و به توسط شما امکان رسیدن به مقصودی نیست. شما را به یاری برادرانتان خواندم ولی همانند شتر بیمار و خسته فریاد کردید، و همچون شتر لاغر زخمدیده از حرکت سنگینی نمودید، آن گاه از شما لشگری اندک و مضطرب و ناتوان به سوی من آمد که «گویی به سوی مرگ رانده می شوند و صحنه مرگ را به چشم خود می نگرند».
می گویم: «متذائب» به معنی «مضطرب» است، و این معنا از گفتار عرب گرفته شده که می گویند: «تذاءبت الرّیح» یعنی باد مضطرب وزید. و به این خاطر گرگ را «ذئب» می گویند که وقت راه رفتن مضطرب است.