از خطبه های آن حضرت است در باره بعثت پیامبر و گریز از دنیا:
پیامبر را فرستاد زمانی که نشانه ای از دین بر پا نبود، و علامت روشنی وجود نداشت، و راهی آشکار نبود.
بندگان خدا، شما را به تقوای الهی سفارش می کنم، و از دنیا می ترسانم، که سرای کوچ و محلّ سختی و رنج است. ساکنش مسافر، و مقیمش جدا شونده از آن است. اهلش را به حرکت می آورد چنانکه طوفان سخت کشتی را در میان امواج دریاها به حرکت می اندازد، گروهی غرق شده هلاک می شوند، و گروهی در دل امواج در مرز نجاتند، دامن بادها آنان را به این سو و آن سو می برند، و بر مرکب ترس و هول می رانند. آن که غرق شد باز یافتنش ناممکن، و آن که نجات یافت مسافر مرگ است.
بندگان خدا، اکنون عمل کنید که زبانها باز، و بدنها سالم، و اندامها فرمانبردار، و عرصه گاه کوشش و آمد و شد وسیع، و جولانگاه عمل پهناور است، پیش از آنکه فوت شتابان در رسد، و موت بر شما وارد شود. آمدن مرگ را حتم بدانید، و (بی کار) به انتظار آن ننشینید.